পাতা:কাদম্বরী (হরিদাস সিদ্ধান্তবাগীশ).pdf/৫১৮

वथायां कामात पुण्ड्रोकावखावर्णना । ५११ मतिष्ठम् (ढ) । तेन तु जश्झन (१) प्रथ्ठत्यनभ्यस्त न तस्य चषामप्यदर्शनम दूयमाण पुनरचिन्तयम्-"स कदाचिइँर्ययखलनविलक्ष किञ्चिदनिष्टमपि समाचरेत्। नहि किच्चिन्न (२) क्रियते झिया। तत्र युक्तमेनमेकाकिन कर्तुम्” इत्यवधाय्र्यान्वष्ट, मादरमकरवम् (ण) । अन्चोषमा गख यथा यथा नापश्ख तम्, तथा तथा सुन्त्रत् स्रोहकातरेण मनसा तत्तदशोभनमाश्ाङ्कमानस्वरुलतागछ्नानि, चन्दनवोद्धिका , लतामण्ड़पान्, (३) सर कूलानि च (४) वीचमाणो निपुणमितस्ततो दत्तदृष्टि सुचिर व्यचरम् (त) । अर्थकस्त्रिन् सर समीपवत्तिनि निरन्तरतया कुसुममय इव मधुकरमय इव परश्वतमय इव मयूरमय इवातिमनोइरे वसन्तजन्मभूते लतागइने छतावखानम्, (ण) तेनेति । तक्ष्य पुण्ड्रौकस्य । दृयमान सन्तप्यमान । स पुग्डरौक ध र्यस्य रुखलनेन विलापेन विलची ललित सन् कदाचित् कि श्वत् भनिष्टमपि उइन्धनाटिकम् । ननु ताढशी मनखौ कथमनिटमाचरै दित्याच नहौति । हिया लब्जया न क्रियत इत्थ किञ्चित् किमपि नहि बस्तौत्यथ ।। षत्र सामान्यं न क्षिंीष स्रमध गश्पिीऽर्थान्तरश्चालोऽलङ्कार । (त) धन्वषेति । भशैभनमनिष्टम् । तरुलतानी गछ्नानि वनानि । चन्दनवैौथिकाश्रन्दनतरुषरौ । सरस कूखानि तौराणि च निपुण यथा तथा बौचमाण । (थ) अथेति । निरन्तरतया पुष्य घनतया ईतुना कुसुममये पुष्प नि ‘न्यत इव मधुकर नि रन्तरतया मधुकरमय इव परश्वत निरन्तरतया परभृतमये कोकिल नि र्मित इव तथा मय रनिरन्तरतया मय रमय इव । वसन्तस्य काखख অত্যন্ত কামায়ুত্তচিত্ত হইয়া সেই কাটারই প চাং । চাৎ গমন কবিয়া থাকিৰে তাহার পর সেই কথাটা বাড়ী চলিয়া গেলে, চৈতন্তলাভ করিয়া জ্ঞাতে আমার দৃষ্টিপথে আসিতে পারিতেছে ন, অথবা ক্রুদ্ধ হইয়া আমাকে পরিত্যাগ কবিয়া চলিয়া গিয়াছে কিংবা আমাকেই অন্বেষণ করত এস্থান হইতে অন্য স্থানে গিয়াছে এইরূপ মনে মনে নানাবিধ কল্পনা করত সেই স্থানেই কিছুকাল অবস্থান করিলাম। () জন্মকাল হইতেই গণকালের জন্যও পুণ্ডরকের সহিত সাক্ষাৎ না হওয়া আমার অনভ্যস্ত ছিল স্ব রা, তৎকালীন তাহার সেই আদর্শনে সন্তপ্ত হইয়া আমি পুনবায় চিস্ত করিতে লাগিলাম— ধৈর্য্যলোপনিবন্ধন গজ্জিত হইয়া কখনও হয় ত পুণ্ডরীক কোন অনিষ্ট আচরণও করিতে পারে কারণ লজ্জায় कद्विज्र नt *ीं८द्र-4भन কিছুই নাই। অতএব ইহাকে একাকী রাখা উচিত নহে এইরূপ মনে মনে স্থির করিয়া তাহাকে অন্বেষণ করিবার জন্য চেষ্টা করিলাম। (ত) যখন অন্বেষণ করিয়াও তাহাকে দেখিতে পাইলাম না, তখন মুহৃস্নেহে কাওরচিত্তে জানাবিধ অমঙ্গলের আশঙ্কা কল্পত পুখামুপুঙ্খরুপে ইতস্তত দৃষ্টিপাত ক রঃ তরুলতাম বন চন্দনবৃক্ষশ্রেণী লতামণ্ডপ এবং সরোবরের তীর দেখিতে দেখিতে বহু সময় যাবৎ বিচরণ করিলাম। (৫) তাছার পর সরোবরের নিকটবর্তী, অত্যন্ত মনোহর এব বসন্তকালের জন্মভূমির (५) जनात । (२) नश् ियन्न । (१) चन्दनवीथिकाखतामखपान् मण्डपिका । (४) सदसौराणि च । ६६