পাতা:কপালকুণ্ডলা (চতুর্থ সংস্করণ).pdf/৫৯

(:૨ কপালকুণ্ডলা । কপালকুণ্ডল জিজ্ঞাসা করিলেন, “গহন পাইলে তুমি शङ्धै ह्७ ?” * छिकूक किष्ट्र विथिछ श्हेण । छिकू८कब्र आश्रा अश्रििभङ । क्रभभाज*tब्र कश्लि, “हहे बहे कि ?” कथानकू७णा अकर्णाश्मरब ८कोप्लानत्मउ भकण गइन। গুলিন ভিক্ষুকের হস্তে দিলেন। অঙ্গের অলঙ্কার গুলিনও भूलेिश्ा निरंजन । डिकूक अc4क निश्लण श्हेब्रा द्रश्ति । मान मानैौ किछूभाग জানিতে পারিল না। ভিক্ষুকের বিহ্বলভাব ক্ষণিক মাত্র । उशन हे ७ कूि ७ निकू 5ाश्ब्रि छेéश्राटन १छन। नत्रे ब्रां *शाब्रन করল। কপালকুণ্ডল ভাবিলেন, ভিক্ষুক দৌড়ল কেন ? পঞ্চম পরিচ্ছেদ । স্বদেশে । “শঙ্গাখোয়ং যদপি কিল তে যঃ সখীনাং পুরস্তাৎ কৰ্ণে লোলঃ কথয়িতুমভূদাননম্পৰ্শলৈাভাৎ ।” মেঘদূত । নবকুমার কপালকুণ্ডলীকে লইয়া স্বদেশে উপনীত হইলেন । मक्कूमाझ बिछ्शेर्न, उँहाव्र विश्वा भाठा श्रृंtश् किरणन, आद्र श्रें छशिंनैौ हिल T ८छाई विधवा ; ॐाक्षान्न नरिठ नाटैक मशनरब्रव्र *ब्रिकब्र श्हे८व न । विउँौब्रा नागाशकत्रैौ नषबा रुहेब्राe बिषक, ८कम न फ़िनि कूनैौननशैौ । ङिनि शहे ७रू बाब्र चामाक्tिशब्र. cण षां भिएवम । भदशड़प्न नदङ्मात्र आखाडकूननौना डभविगैरक दिवार 'कब्रिग्रा श्रृं८श् थानाङ्ग, उँशब्र आन्त्रीव्र वजम कड भूव्र गरुडैयकोर्न