পাতা:কাদম্বরী (হরিদাস সিদ্ধান্তবাগীশ).pdf/৪১৮

এই পাতাটির মুদ্রণ সংশোধন করা প্রয়োজন।

वाधायाँ ज\खान्व षणम् । ४२१ कुसमस्तवकशारेघनपज्ञवेराच्छादितम, आल नाभिच्च कुसुमोपविप्टज्ञसत् (१) षट पदाभिर्वनलताभिराकुलितम्, अभिनवकुसुम (२) परिमलवाहिना च तमाल पशवरस (३) श्यामेन मदजलेन सर्वात सिप्त माग मद्राचोत् (च) । उपजातजखाशयशङ्घश्व (४) त प्रतोपमनुसरन उदुग्रीवदृश्य रुपरिचछत्रमण्डला कार सरल साल-सज्ञकी प्रायरविरल रपि नि शाखतया विरल रिवोपलष्यमाण पादपैरुपेतैन, (क) खून कपिल बालुकेन, (ज) शिलाबडुलतया (५) विरलeषीलपेन, (भ) वन-डिप दणन दलित मन शिला धूलि कपिलेन, (ज) आभङ्गिर्नेोभि पदा धमरा यासु ताभि । चाकुलित व्याप्तम् । तथा अभिनवकुसुमख सद्य प्रसप्तटितपुष्पख परिमल सौरभ तगुख्यगन्धमित्थथ वइतैौति तेन । अतएवात्र भसश्ववइम्तुसम्बश्वरुपा निदशनालडार । तमाखपल्लवस्य रसवन निर्यासवत् शामेन । श्वत्र लुझीपमालड़ार । (क) उपेति । उपजाता जखजादिचिङ्गदर्शनादुत्पद्रा जलाशयस्य ग्रद्धा सन्भावना यख स चन्द्रापौड़ त मार्ग प्रतौप प्रतिकूल यथा स्यातथा अनुसरन् तदाभिमुख्य न गच्छन् क खासतलेन कच्चिदध्वान गत्वा तरुषख ददश त्यन्वय । उटयौव यथा स्यात्तथ व दृश्य रत्युञ्च रित्यथ उपरिभागे छवमण्डलस्य चातपत्रावरणवलयख आकार इव भाकारी येषां त । भव लुप्तोपमाखद्धार । सरलसाजसल्लक्य खनामख्यातपाव त्यद्वचविशेषा प्राया बईला येषु त घविरल घ न रपि नि शाखतया शिखरपर्यन्तशाखाहौनतया हेतुना विरख रघन रिव उपलच्य माण दृ खमान । भव गृषीत्यघालडार । पादप रुपेतेन इत्यत क्वीवलिङ्गानि ढतीय कवचनान्तपदानि कलासतलेनेति वच्यमाणस्य विशेषणानि । (ण) खलैति। ख ला पौवरा कपिला पिङ्गलवर्णष बालुका सिकता। यअिन्। तेन । (झ) शिलेति । शिखाबहुखतया हेतुना विरला अख्या ढषानि उलपा विस्तौषर्या लताष यकिन सै* ! लता प्रतानिनौ वैौरुटूगृखिान्य खप इत्यपि इत्यमर । কদমের সহিত উত্তেলিত শালুকে ব্যাপ্ত ছিল ভগ্ন ও পুষ্পগুচ্ছে বিচিত্র এইরূপ বনপল্লবে আচ্ছাদিত ছিল ছিন্ন বঙ্গ লতাতে ব্যাপ্ত ছিল ভ্রমবগণ সেই ল এর ফুলের উপর বশিষ্ট শোভা পা তেছিল এব নুতন পুষ্পের ন্যায় সৌরভবাহী ও তমালপল্লবের নির্যাসের স্থায় স্যামবর্ণ হস্তিগণেব মদজলে সেই পথটর সকল স্থান পিক্ত ছিল। (ছ) সেই পথ দেখিয়া নিকটে জলাশয় আছে বলিয়া চন্দ্রপীডের ধাবণ জন্মিল , তথন তিনি সেই পথের অভিমুখে কৈলাস পৰ্ব্বত্তেব নীচ দিয়া যাইতে লাগিলেন , সেইস্থানে বহুতর বৃক্ষ ছিল সেগুলিকে উদ্‌গ্ৰীব হইয়া দেখিতে হইত , সেগুলির উপরিভাগ ছত্রের ন্যায় মণ্ডলাকার পর ও পল্লব আচ্ছন্ন ছিল তাহাব মধ্যে সরল সাল ও সল্পকীবৃক্ষই অধিক পবিমাণে ছিল এবং ঘন হইলেও শাখা না থাকায় ফাক ফকি হইয়া রহিয়াছে বলিয়া বোধ হইতেছিল। (জ) সে স্থানে পিঙ্গলবর্ণ বড় বড় বালি ছিল (ঝ) প্রস্তুসময় বfয়া তৃণ ও (१) कुसुनीपविटनिथिटीज्ञसत् । (२) वकुलकुसुम । (३) सरस । (४) जखामय । (५) शिखातखबहुखतथा ।