পাতা:কাদম্বরী (হরিদাস সিদ্ধান্তবাগীশ).pdf/৪৯৫

8&穹 कांदडबरी पूवभागे विकच-(१) सहस्रपत्र पुण्डरीकोपविष्टा देवी (२) खच्झौददर्श (भ) । तस्यास्तु तमवलोकयन्त्या ग्रेममन्द-(३) मुकुलितैनानन्द-वाष्य भर-तरङ्ग तरलतारेण लोचन युगखेन रुपमाखाढयन्त्या जूभिकारभ-मन्थर मुख विन्यस्त-हस्तपक्षवाया माछाथविक्कत मन आसोत् (अ) । आलोकनमात्रण च समासादित सुरत समागम सुखायास्तसिात्र वासनोक्कतै पुण्डरीके छाताथ तासीत । तस्माच्च कुमार समुदपादि (ट) । ततस्तमुत्सङ्ग नादाय (४) ‘भगवन ।। टच्हाण तवायमात्मज ” इत्खुज्ञा तस्र खेतकेतवे ददौ (ठ) । असावपि बालजनोचिता सर्वा क्रिया छत्वा तस्य वफुलाकारचिङ्गद्वन्द तेन खचित व्याप्त जल यखाखाम् तथा हररुसितवत् महादैवह्राखवत् सित शृश्व स्रोती यस्याखाम् । अत्र इर्रत्यादौ लुीपमाच्छ्रे कालुप्रासयैोरैकाश्रयानुप्रवंशरुप सङ्कर । (झ) भवति । किञ्च विकच प्रस्फुटित सइस्रपत्र सहस्रदलात्मक यत् पुख्रौक श्वेतपद्म तबीपविष्टा । (अ) तखा प्रति । प्रेम्णा कामानुरागेण मन्दमुकुलितेन ईषत्प्रकाशितैन आनन्दवाष्पभरख आनन्दान्नु समूहस्य तरङ्गण तरखा चञ्चला तारा यस्य तेन । आखादयन्ता सादर पश्झन्ता । ज श्विकाया मदनावेम अनितगात्रभङ्गख चारभण मन्थरम् अलस यन्मुख तत्र विन्यस्ती हतपल्लवी यया तखा मन मन्मथेन विकृत विकलौछातमासौत्। (ट) चालीकने त । विाच समासाटित प्राप्त सुरतसमागमसुख रमणात्मकसन्मलनानन्दी यथा तस्या । छताष ता रमणस्रफलता वौष्जपात इत्यथ । किंच तस्मात् पुण्ड्रौषीत् । कुमार धय युवा । अही ! विधाळसहोदरा कविकल्पना विलषण भुवनान्तरमपि निग्झातुमहति यस्याश्व यमद्भुता कुमारस्वटि । (ठ) तत इति । उत्सङ्गीन क्रीडेन त कुमारमादाय लक्षौरिति शुष । तवायमात्मज लद्दश्र नेन ब विद्युभितान्अशैज्ञादुत्पत्त रिति भाव । জন্য পদ্ম উত্তোলন করিবাব নিমিত্ত কোন সময়ে মন্দাকিনীব জলে যাইয়া নামিয়াছিলেন , তখন সেই জলগুলি ঐরাবতহস্তীর মদজল বিন্দুনিৰ্ম্মিত চন্দ্রাকৃতি চিহ্নসমূহে ব্যাপ্ত ছিল এবং তাহার স্রোত মহাদেবের হাস্তের ন্যায় শুভ্রবর্ণ ছিল । (ঝ) তিনি জলে নামিতেছিলেন তখন সৰ্ব্বদা পদ্মবননিবাসিনী প্রস্ফুটিত সহস্রদল পদ্মোপবি উপবিষ্ট লক্ষ্মীদেবী তাহাকে দশন করিলেন। (এ) লক্ষ্মীদেবী যখন তা কে দেখিতেছিলেন তখন র্তাহাব নয়নযুগল মদনামুবাগে ঈষৎ উন্মীলিত হইয়াছিল এর আনন্দশ্রজলের তবঙ্গে তারা ছুইটী চঞ্চল হইয়াছিল , এইভাবে তিনি মহর্ষিক রূপের অস্বাদন করিতেছিলেন অব হাই তুলিতে আরম্ভ করায় তাহাব মুখমণ্ডল নিশ্চল ইয়াছিল এব মুখমণ্ডলে তিনি হস্তপল্লব স্থাপন করিয়াছিলেন , এই অবস্থায় লক্ষ্মীর মন কামবেশে বিকৃত হইয়াছিল (ট) এবং দর্শনমাত্রেই লক্ষ্মীর এবং সেই শ্বেতপদ্ম হইতে একটী বালক উৎপন্ন হইল। (ঠ) তাহার পর লক্ষ্মী, সেই বালকটকে কে ল লইয়া মহৰ্ষির নিকট যাইয়া বলিলেন— ভগবন। আপনার এই (१) सन्निहितविकच । (२) देवौ कमखवदना खर्च्छौ । (१) प्रेममद । (४) उत्सङ्ग आदाय ।