পাতা:কাদম্বরী (হরিদাস সিদ্ধান্তবাগীশ).pdf/৫০৮

कथायाँ मदनाकुलमहाश्खतावस्या । ५ ११ “भगवन् ! कस्मादेवमभिधत्सॆ, कान्हम । महात्मन सकलत्रिभुवनपूजनीयास्वाट्टशा (१) पुण्खौं विना निखिलकखाषापहारिणेोमस्त्रदिधेषु दृष्टिमपि न पातयन्ति, कि पुनराज्ञाम् , तद्दिश्रब्धमादिश्य़ता कत्त'व्यम्, भ्रलुग्टच्यतामय जन “ इति (ण) । एवमुक्तश्च मया सस्न ह्रया सखीमिवीपकारिणीमिव प्राणप्रदामिव। दृष्टया मामभिनन्द्य निकटवति नस्तमालपादपात पल्लवमादाय निष्योद्य तटशिलातले तैन गन्धगजमदसुरभिपरिमलेन रसेन उत्तरोयवल्कलेकदेशाद्दिपाठ्य पट्टिका खहस्तकमल कनिष्ठिका नग्व शिखरेणाभिलिख्य 'ड्रय पत्रिका त्वया तस्ये कन्यकायै प्रच्छुत्रमेकाकिन्य देया' इत्यभिधायापितवान” इत्य,ज्ञा च सा ताम्बूलभाजनादाक्कष्थ तामदर्शयत (त) । अह्रन्तु तैन तत्सम्बन्धिनालापेन शव्दमयेनापि (ण) तत इति । दशि त भादरी यस्मिन् कन्मणि तटूयथा तथा । अभिधत्से ब्रवैौषि भइ का तुच्छ त्यथ । ततस्मात् वियब्ध बिश्वम्त यथा स्यात्तथा कराव्य मया रणौथम् श्रान्श्यिताम् भय मल्लचर्णी जन अनुग्टद्यतां तेनार्दशेनेति भाव । (त) एवमिति । किंच मया एवमुक्तः स कुमार पविक्षामपि तवानित्यत्वथ । वस्नग्ध्या दृश्या सखीमिव उपकारिपौमिव प्राणप्रदामिव च मामभिनन्द्य । षत्र तिसषामेव जात्युत्न चाणां मिथो निरपेचतया संसृष्टि । तरगिलातले तौररह्यपाषाणीपरि निष्पीडा समद्दय गन्धगजस्य मदवत् दानशलवत् सूरभिघ्राणतप ए परिमली गन्धी यस्य तेन रसेन निर्यासेन उत्तरीय यहरुकल तस्य एकदेशात् पट्टिकाम् एकदल विपाठ्य उच्च त्य तत्र खइस्तकमलस्य कनिष्ठिकाया भङ्ग,ख्था नखख शिखरेण भग्रेण भभिखिख्य । प्रच्छब्रम् भतौवगृप्त यथा स्यात्तथा । सा तरलिका ! त पत्रिकाम् । হইবে এবং বালিকা হইলেও তোমাকে চঞ্চল বীিয়া বোধ হইতেছে না , অতএব আমি প্রার্থনা করিতেছি যে তুমি আমার একটা বাক্য রক্ষা করিবে কি ? । (৭) তাশর পর আমি সবিনযে কৃতাঞ্জলি হইয আদব দেখায়া বসিলাম— ভগবন। কেন আপনি এইরূপ বলিতেছো আমি কে । সমস্ত ত্ৰিজগতের পূজনীয় আপনাদের ন্যায় মহাত্মারা পুণ্যব্যতীত আমাদের ন্যায় লোকের প্রতি সমস্ত পাপবিনাশক দৃষ্টিপাতও করেন ন সু-বা আদে ের বিষয়ে আর বলিবার কি আছে অতএব আপনি নি শঙ্কচিত্তে আমার প্রতি কৰ্ত্তব্যের আদে করুন ও এষ্ট ব্যক্তিকে অনুগৃহীত কবন। (ত) আমি এইরূপ বলিলে তিনি সহে দৃষ্টিপাতে আমাকে যেন সবীর ন্যায় উপক্ষাবিণীব ন্যায় ও প্রাণণীিব দ্যায় অভিনন্দিত করিয়া নিকটবর্তী তমালবৃক্ষ হইতে একটা পল্লব আনয়ন কবিয়া তাহা তীববৰ্ত্তী প্রস্তরখণ্ডের উপরে মর্দন কৰিয়া গন্ধহস্তীব মদজলেব ন্তায় মনোহব সৌরভসম্পন্ন সেই বসদ্ধার উত্তবীয় বন্ধলের এক দিক হইতে একখণ্ড পটী বাহিব করিয়৷ তাশতে স্বকীয় করকমলের কনিষ্ঠাঙ্গুলীৰ নখা গ্রন্থাবা পিথিয়া একাকিনী থাকিবার সময়ে সেই কন্যাটার নিকট তুমি এই পত্ৰখানা অত্যন্ত গুপ্তভাবে দিবে এই কথা বলিয়া দেই পত্ৰখানা আমার নিকট দিলেন। (१) सकलत्रिभुवनाभिपूजितास्वाद्वया ।