পাতা:কাদম্বরী (হরিদাস সিদ্ধান্তবাগীশ).pdf/৫১৭

এই পাতাটির মুদ্রণ সংশোধন করা প্রয়োজন।

५२० काइब्बरी पूर्वभागे चक्करण नास्नोक्यते, श्रन्था गतिर्नास्ति । श्रकथ्यमाने च महाननथॉपनिपाती जायतै । प्राणपरित्यागेनापि रच्तणीया सुहृदसव कृति कथयामि (ठ) । अस्तुि भवत्या समचमेव स मया तथा निष्ठरमुपदशितकोपेनाभिहित । तथा चाभि धाय परित्यज्य तम, तस्मात् प्रदेशादुपजातमन्य्.रुत्खष्टकुसुमावचयेोऽन्धप्रदेशमगमम् । अपयातायाञ्च भवत्धा सुड़त्तमिव धित्वा एकाको किमयमिदानौ माचरतोति सञ्जातवितर्क प्रतिनिष्ठस्य विटपान्तरितविग्रहस्त प्रदेश व्यलोकयम (ड) । यावत्तत्र व नाद्राच्तम, श्रीमोच मे मनस्य वम्---* क्वि मट्नपरायत्तचिन्त छत्तिस्तामेवानुसरन गतो भवत गतायाञ्च तसया लब्धचेतनी लज्जया (१) न शक्नोति मे द्शनपथमुपगन्तुम , भ्राइंीखित कुपित परित्यज्य मा गत उतान्व ष। माणो मामेव प्रदेशमन्यमित समावित सयात’ इत्य व विकल्पयन कञ्चित्काल गति प्रतीकारीपायान्तरम् । गतिशब्दस्याप्यु,पायाथ कत्वात् भपर उपायी न दृश्झते इत्यभिधाय पुनरन्या गति नीदौत्यभिधानादथ गतपुनरुतातादोष प्रसजन्नपि वत,विषादमप्रतया दोषता नावइति प्रत्युत गृणतामेव भजते । कथितञ्च पद पुन । विइितखानुवाद्यत्व विषादै विस्मये क्र,धि ॥ इत्यादि दप यीत । अनर्थोपनिपात aि५दुपखिति सुहृत्प्राणनाश्वग्भवादिति भाव ।। ६ह्रदोऽसव चख्यु, प्राणा । (ड) अस्तीति । उपटभि तकपेन प्रकटितक्रोधन मया भवत्या समषमेव स पुण्ड्रौक तथा निधुरमभिहित उक्त अखौत्यन्वय । भर्तात्यतीतसामीप्य वत्त माना भासौदित्यथ । उपजातमन्चु, उत्पन्नकीप । उत्स्रष्ट कोपेन व त्यज्ञ कुसुमावचय पुष्प्रचयण यन स । अय पुण्ड्रौक । सञ्चातवितक उत्पन्नसशय । विटपान्तरित विग्रइ शाखाहतदैइ अइम् ! (च) यावदिति । त पुण्डरौकम् । तावदांौदित्यथ । मदनस्य परायत्ता षत्यन्ताधौना चितिइतिच स्य स तादृश पुण्डरीक । तां कन्यामेव । कुपितो मम भत्सनेन क्रोह । विकल्पयन् विविधां क्ल्पनां कुव न । अन्व षसाय ति भौवादिकादात्मनेपदिन एष धातो रानम् । ইছার অন্ত উপায় দেখিতেছি । অন্য রকম প্রতিকাব আছে বলিয়া বুঝিতেছি না অন্ত রক্ষক দেখিতেছি না এবং অন্ত বোন বকমই উপায় নাই। না বলিলেও মহাবিপদ উপস্থিত হয়। নিজের প্রা। পরিত্যাগ করিয়াও সখার প্রাণ বক্ষা কবা উচিত বলিয়া, বলিতেছি। (ঙ) অপাবে সাক্ষাতেই আমি ক্রোধ প্রকা | করিয়া পুণ্ডবীককে সেইভাবে নিষ্ঠুব কথা BDD BBBBBB SBD BBB BB BBS B DD BB BB BBB BBSBBB করিম ক্রোধবশত পুষ্পচযনও না কবিয়া সে স্থান হইতে অন্ত স্থানে চলিয়া গেলাম। আপনিও চলিয়া গেলেন তাহার পর কিছু কাল থাকি স্না আমার মনে এইরূপ স শয় জন্মিল যে “এখন পুণ্ডবীক একাকী কি আচবণ করিতেছে দেখি তাই আমি ফিরিয়া জালিয়া পাখাব অন্তরালে লুক্কায়িত থাকিয়া সেই দিকে দৃষ্টিপাত করিতে লাগিলাম। (চ) যখন তাহাকে সেখানে দেখিতে পাতলাম না তখন আমার এইরূপ মনে হইতে লাগিল যে— সম্ভবত (१) लज्जमान ।