পাতা:কাদম্বরী (হরিদাস সিদ্ধান্তবাগীশ).pdf/৫৩৮

कथायाँ पुणहरीकसन्तापशातिचेष्टा । ሂ8ዩ सन्यद्द भीरु सत्वरमुत्थाय “राजपुत्रि । महानयमुपस्थित कालातिपात । भगवाख भुवनत्रयचूडामणिरस्तसुपगच्छति दिवसकर । तद्गच्छामि । सर्वथाभिमत सुष्वत् प्राण-रचा-दच्हिणाथ मयमुपरचितोऽञ्जलि , एष न परमी विभव * ऋत्यभि धाय प्रतिवचनकालमप्रतीच्ख व पुरीयायिना प्रब्बाया प्रविशता कनकवत्रलताकरेण प्रतीहारीजनेन कच्च,किलोकेन ग्टीत (१) ताम्बूल कुसुम पटवासाङ्गरामीण चामरव्यग्रपाणिना कुञ्ज-किरात वधिर-वामन वर्षवर (२) विकलमूकानुगतन (३) परिजनेन सर्वत स रुड़े द्वारदेशैं कथमप्यवाप्तनिग म प्रययौ (ण)। अब्बा तु मत्समीपमागत्य सुचिर स्थित्वा खभवनमयासीत । तया तु तत्रागत्य विा छत किमभिहित किमाचेष्टितमिति शून्यद्वदया सर्व नालक्षयम् (त) । (ण) तथंति । मइतो जनसकइत् मइादैव्या सञ्चागतान लोकानाम् थथ तात् सङ्घर्षात् भौरुभ यौल बनेपु प्रायैण कोकिन एवावरह्यानादिति भाव । कान्जातिपात समयविलम्ब तव तत्र र न्तुमिच्छायाँ सत्यामपि मछादंब्यामप्रस्थिताया तदसम्भवादिति भाव । स 4 थ व भभिमतस्य मनमतस्य सूद्रद प्राणरचाया दचिणाथ म् भयमझलि उपरचित क्वत । एष भञ्चलिरचनारुप एव में मम परमो विभव सम्पति इत उत्क्कस् तपस्बिनी मं धनं नास्ति यशुभ्य दातव्यमिति भाव । षम्बाधा पुरीयायिना षग्रगामिना सता प्रविश्तत्यथ ।। कशशवत्रश्शता। खण खचिता वैतसयष्टि करै यस्य तेन । ग्टहौता तीक्व न कुसुम पटवास पिष्टातक भङ्गराग अङ्गविलेपन द्रव्यच्च ते येन तेन चामरैण व्ययी व्यासप्ता पाणिय स्य « न । कुञ्जा वक्रर्दहा किराता छाशदेहा वधिरा श्रवणशतिाईौना वामना खर्वाक्कतय वष वरा क़ौवा विकला विक्कताङ्गा मूका वाकशक्तिविईौनाथ जनास्त रतु गतेन । कथमर्पि ६ प्टेल अवाप्तो लब्ध निर्गसंो निगैमनमार्गी येन स तादृश्र कपिञ्चरन । एतैन जनसङ्घष बाङ्ख्चान्निगैश्छन्तमपि वापिचिज् कोऽपि न ज्ञातवानिति सूचितम् । (त) भस्व ति । तथा अक्बया । किमाचेष्टित किमथ की यत्र क्वत ! शून्यष्ट्रदथा विषयान्तरशान रहितचिन्ता क्षवत्वपुण्ड्रौक्षविषय एतोत्कट चिन्तनादिति भाव । লোকসজঘর্ষের ভয়ে তাড়াতাড়ি উঠিয়া বলিলেন- রাজ কন্তে । এই গুরতর কালবিলম্ব উপস্থিত হইয়াছে। এদিকে ত্রিভুবনেব চূড়ামণি ভগবান স্থধ্যও অস্তে যাইতেছেন , অতএব আমি চলিলাম। সৰ্ব্বপ্রকারে মনোমত বন্ধুর প্রাণরক্ষাব দক্ষিণাব জন্য এই হাত জোড় কবিতেছি , এই মাত্রই আমাব পরম ধন এই কথা বলিয়া, প্রত্যুত্তরের সময় প্রতীক্ষা না করিয়াই তিনি দ্বারদেশে কোন প্রকারে নির্গমনের পথ পাইয়া চলিয়া গেলেন , কার , স্বর্ণখচিত বেত্রযাষ্টধাবী প্রতীগবিগণ কঙ্কুকিগণ এর ত স্থল পুষ্প আবীর ও অঙ্গলেপনদ্রব্য লষ্টয়া চামরহস্তে পরিজনবর্গ মাতৃদেবীর অগ্রে অগ্ৰে এবে ববিতেছিল এবং তাঁহাদের পশ্চাৎ পশ্চাৎ কুজ কৃশ দহ বধির বামনবীর নপুংসক বিকলাঙ্গ ও মূকগণ আসিতেছিল , তাহাতে দ্বারদেশ সকল দিকেই রুদ্ধ হইয়া গিয়াছিল। (ত) মা আমাৰ নিকট আসিয়া কি করিলেন কি বলিলেন এব কি নিমিত্ত কোন চেষ্ট কবিলেন—এই সকলই আমি শূন্তমনে লক্ষ্য করিতে পরিয়াছিলাম না । (१) भाग्य्रीत । (९) बक्र । (३) ৰূৰমুৰবীনন।