পাতা:কাদম্বরী (হরিদাস সিদ্ধান্তবাগীশ).pdf/৬০০

वाथायाँ कुमारीपुरष्ठतान्त । ६०३ न गणिती शोकापवाद ,वनिताजनस्य सहजमाभरणमुत्खष्टा लज्जा, सा कथय कथमिव पुनरत्न प्रवर्त्तीति (द) f । तदयमञ्जलिरुपरचित प्रणामोऽयम्, इट्च पाद्यच्हषम्, प्रनुग्टहाण माम्, वनमितो गतांसि मे जीवितेन सहैति मा छाथा खप्नोऽपि पुन रिममर्थं मनखि” इत्यभिधाय तूष्णीमभूत् (ध) । महाश्खता तु तच्छ्त्वा सुचिर विचार्यये “गच्छु, खयमेवाहमागत्य यथाईमाचरिष्यामि” इत्युज्ञा केयूरक प्राहिणोत् (न)। गते च केयूरके चन्द्रापीडसुवाच-“राजपुत्र ! रमणीयो हैमकूट , चित्रा च चित्ररथराजधानी, बडुकुतूहल किम्य रुषविषय, पेशलो गन्धव लोक , सरलह्रदया महानुभावा च कादम्वरी, यढि नातिखेदकरमिव गमन कन्नयसि, नावसोदति वा गुरुप्रयोजनम, अट्टष्ट ہستہ ہمی یہی مہاسب۔ مسمیہ वचन पिढवाक्यम् । स इजमाभरण खाभाविकालडाररूपा लज्जा समुत्सृष्टा परित्यक्ता । सा कादम्बरी । अब पाणिराहणे । भत्र कथयेति वाक्यान्तरपदस्य सेत्यादिवाक्यान्तरे प्रवेशात् सडौण तादोष स तु कथयेत्यस्य प्राक पाठात् समाधेय । (ध) तदिति । इति हैती । खप्न ऽपि मनसि इममथ मत्पाणिग्राइणोपदेशदप विषथ पुनर्मा क्वथा ज कुय्र्या । तूर्णौमभूत् केय रक इति शेष । (ग) मद्दति । आगन्य गत्वा । यथाइ यथायीग्यम् । अत्र चाड पूर्वी गलधातुर्गमनार्थ धवाचक इत्य वाचकत्वदीष स च गत्वति पाठेन व समाधेय इति वदन्ति । (प) गत इति । चिवा भाषय्र्या । किम्युरुषविषय किन्नरदेश बह्वनि कुतूहलानि कौतुकोद्दीपकवस नि यअिन् म । पेशख सुन्दर । चारी दचे च पेशल । इत्यमर । यदि त्व गमनम् थतिखेदकरमिव भधिक परिश्रमजनकमिव न कखयसि न मन्यसे । नावसौदति न व्याइत भवति । धदृष्टो भूतपूव इत्यदृष्टचर भूत অবলম্বন করিয়া নিন্দ স্বীক|ব করিয়াছি বিনয়কে অবজ্ঞা করিয়াছি পিতৃবাক্য লজঘন করিয়াছি, লোকাপবাদ অগ্রাহ করিয়াছি এবং স্ত্রীলোকের স্বাভাবিক অলঙ্কার লজ্জাও পরিত্যাগ করিয়াছি , অতএব ব 1 দেখি—সেই ক দম্বরী কি করিয়া আবার এই বিষয়ে প্রবৃত্ত হইবে” । । (ধ) অতএব আমি এই হাত জোড় করিতেছি এই প্রণাম করিতেছি এবং এই চরণ ধারণ করিতেছি তুমি আমার প্রতি অনুগ্রহ কর তুমি এ স্থান চলতে আমার জীবনের সহিতই বনে গিয়াছ , অতএব স্বপ্নেও যেন আবার এ বিষয় মন করিও না” এই কথা বলিয়া কেযুরক নীরব হইল । (ন) কিন্তু মহাশ্বেতা সেই সকল কথা শুনিয়া বহু সময় বিবেচনা করিয়া বলিল— "ঞ্চেযুবক । তুমি চলি যাও আমি নিজেই আসিয়া যাহা উপযুক্ত হয় তাহা করিব” এই কথা বলিয়া কেযুর্ককে বিদায় করিল (প) এবং কেযুৱক চলিয়া গেলে মহাশ্বেতা চন্দ্রপীড়কে কহিল—“রাজপুত্র। হেমকূটপৰ্ব্বত অত্যন্ত মনোহর, গন্ধৰ্ব্বরাজ চিত্ররথের রাজধানীও বড়ই আশ্চর্ধ্য কিন্নরদেশেও বহুতর কৌতুহলোদ্দীপক বস্তু ৰুছিয়াছে গন্ধৰ্ব্বলোকও বেশ সুন্দর , আর কাদম্বরীও সরলচিত্তা ও অত্যন্ত উদারপ্রকৃতি , অতএব সে স্থানে গমন