कॅथाथां कादम्वरोवणना । ६३१ कख्यतरुखतामिव कामफलप्रदाम (ढ) शयनसमीपे (*) सन्मखोपविष्टम.*कोऽसौ, कश्च वायल्चम , किमभिधानी वा, कीदृशमस्य रुपम , कियद्दा वय , किमभिधत्तः, भवता किमभिहित , (२) कियखिर दृष्टस्वया कथञ्चारय मञ्चाङ्गेखेतया सह परिचय उपजात , किमयमत्रागमिष्थति” इति सुडुसु डुधन्द्रापीडसम्बद्धमेवालाप तढूपवर्णानामुखर केयूरक पृच्छन्ती कादम्वरो ददश (ण) । तख तु दृष्टकादम्बरोवदनचन्द्रलेखालक्षीकख सागरखेवास्वतमुज्ञलासह्रदयम (त) । आशोच्चास्य मनसि–“शेषेट्रियाण्धपि मे वेधसा किमिति लोचनमयान्धव न छातानि । कि वानन छातमवदात कर्न चतुषा, यदनिवारितमेना पश्यति (थ) । هم میهممیه-مم-مسری ۶۰۰۰میته جارہی" مسیه-مسی (ढ) कख्य ति । कलपतकलतासिव कामफल मदनविकारफखम् अभिखषितपट थ स्व प्रददातौति सा तथी ज्ञा ताम्। पूर्णीपमा । (य) ययनेति । शयनस्य शय्याया समौपे सच खमभिमुख यथा स्यातथा उपविष्टम् केय रकमिति वच्य माणख विशेषणमेतत् । असौ युवा । तस्य भन्द्रापैौडस्य दपवण नायां मुखरम् भश्रान्तवतारम् । (त) तखति । कादश्वर्या वदन चन्द्रलेखेवत्यपमितसमास एव सागरखवत्युपमासाइचथ्र्यात्। दृष्टा कादश्वरीवदनचन्ट्रलेखाद्या लछौ प्रीभा येन तस्य तस्य चन्द्रापौडस्य हृदय वास हृष्टचन्द्रलेखालच्छृौकस्य सागरस7 अमृत जलभिव उल्ललास उच्कृसित बभूव । अत्र लुझेोपमाऔतोपमयोरञ्चाक्किमावेन सदर तथा सागरसग्रासत मुल्लसति तसा ह्रदयन्तु उल्ललासेति कालभेदाङ्गग्नप्रक्रमतादीष स च सागरसग्राम्रत यथील्लसति तथील्ललास छदय मिति पाठेन समाघेथ । (थ) भासौदिति । न क्कतानौति तथा सति दयनसा पूण त भवैदिति भाव । अनेन मम चन्नुषा । चबट्ात क्षु पुण्य़ं क्षायैम् । एतेनातुख ौश्य सौन्दर्घे ब्धज्यते ।
- - میہ:مہمنہدمہ : ہمs ہبہہم
কদম্ববীর মনোহর আকৃতিও তেমন চন্দ্রের ন্যায় শোভা পাইতেছিল এব কেশকলাপ নিতম্বপর্য্যস্ত লম্বিত ছিল । (ঢ) কল্পতরুর লত। যেমন অভিলষিত ফল দান করে কাদম্ব নীও তেমন কামফল দান করিতেন (ণ) এব কেযুরক কাদম্বরীর শয্যার নিকটে সম্মুখীন হ’য় উপবিষ্ট ছিল , আর কাদম্বর চন্দ্রাপীড়ম্বন্ধীয় কথাই বাব বার তাহকে জিজ্ঞাসা করিতেছিলেন যে— উনি কে ? কাহারই বা পুত্র ? উহাব নামই বা কি ? উহাব রূপটা কেমন ? বয়সই বা কত ? উনি কি ৰলিলেন ? তুমিষ্ট ৰ কি বলিলে ? তুমি কত কাল উহাকে দেথিয়াছ ? মহাশ্বেতাব গঠিত উহাব পরিচয় হইল কি ভাবে ? এব উনি কি এখানে আসিবেন ? এই জিজ্ঞাসায় কেযুবক কেবল চন্দ্রাপীড়ের রূপের বর্ণনাই বেশী করিতেছিল। (ত) চন্দ্ৰ দেখিয়া সমুদ্রের জল যেমন উচ্ছ সিত হয় কাদম্বরীর মুখ দেখিয়া চন্দ্রাপীড়ের হৃদয়ও তেমন আনন্দে উচ্চ সিত হইয়াছিল। (থ) তখন চন্দ্রাপীড়ের মনে হইতে লাগিল (१) पुर समौपे । (९) अभिहितम् ।
