পাতা:কাদম্বরী (হরিদাস সিদ্ধান্তবাগীশ).pdf/৬৩৭

ई8२ कादब्बरो पूव भाग प्रतिमेन सपत्नोरोष (१) निमिषता दौर्भाग्यशोकम् प्रानन्दजलतिरोहितेनान्धतादु खमभजत सा (फ) । सङ्गतापगमे च ताम्बूलदानोद्यतां महाखता तामभाषत-"सखि । कादम्बरि ! सम्प्रतिपन्नमेव (२) सर्वाभिरेवास्माभि (३) प्रयमभिनवागतच्चन्द्रापीड़ आराधनोय, तदओ तावशेयर्ता ताम्बूलम' रखता चकिञ्चिदविवर्तिताव नमितमुखो (४) शनरव्यप्तामिव “प्रियसखि । लज्जेऽहमनुपजातपरिचया प्रागलभ्ये नानेन, ग्टहाण, त्वमेवास्त्र प्रयच्छ” इत्युवाच (५) (ब) । (६) पुन पुनरभि’ धोयमाना च तया कथमपि ग्राग्योव चिराद्दानाभिमुख मनश्वक्र । महास्नेतामुखा पुतलिका तस्यां प्रतिमा प्रतिविग्ब यस्य तेन तादृशेन चन्द्रापौड़न हेतुना सपत्रौरीषमभजत चन्द्रापौड़प्रतिविव्य ग्रहिरह्मा मालभञ्चिकाया चपि स्त्रीत्वादिँति भाव । निमिषता आह्मान पश्श्चतापि जथनयोनि मेष कुव ता चन्द्रा पैौड़ न हेतुना दौर्भाग्यशोकम् आत्मनी दुभगतादु खमभजत निमेषकरणन खदशने तादृगौत्सुक्याभावप्रत्यायना दिति भाव । तथा चानन्दजलेन खनयनत एवानन्दान्नुपातेन तिरीहिती नयनावरणार्दवाsतस्तन चन्द्रापौड़न हेतुना अन्धतादु खममजत दशनव्याघातादिति भाव । एतेनानुरागातिशयी व्यज्यते । अत्र अभजतेत्य कथा क्रियया ईष्र्यामित्यादौनामनेकेषां कर्चतथाभिसम्वन्धातुख्ययोगिताखडार । (ग) मुहत ति । महाश्वताय ताभ्व खदानायोद्यतां तां कादण्वरौम् । सम्प्रतिपन्नमेव युक्तियुक्तमेव यथा खाशथा धारावनीय सव वाभ्यागती गुरु रिति घृतेरिति भाव । इलुना मछात्रेतया इत्यममिष्तिा च कादन्वरी किचिदिवचितमवनमितच्च मुख यया तादृशी सतौ भव्यतामिवास्फ़टमिव इत्यवावेत्यन्वय । (भ) पुनरिति । किञ्च तथा महाश्वेतया चन्द्रापौडाथ ताब्व ख दातु पुन पुनरमिघीयमाना कादश्वरी SAAAAAA AAAAM MAMAMBA AMA AMAAAA — کعب می SMMMS SSMA AMMAS SAeSeeAAA AAASS হইয়াছিল তাহার উপরে চন্দ্রাপীড়েব প্রতিবিম্ব পড়িয়ছিল তাহা৩েই কাদম্বরীর সপত্নী বিদ্বেষ জন্মিল , কাদম্বরীকে দেখিবাব সম য়ু চন্দ্রপীড় নয়ুদেব নিমেষ দিতেছিলেন ইহাতেই কাদম্বরীর নিজের দেীর্ভাগ্যশোক উপস্থিত হইল কাদম্বরীর নয়ন হইতে আনন্দাশ্র পতিত হইতে থাকিয়া দর্শনের ব্যাঘাত জন্মাইতেছিল, তাই তখন কাদম্বর অন্ধতাব দু খ অনুভব করি েছিলেন । (ব) এইভাবে কিছুকাল অতীত হইলে কাদম্বধী মশাখে তাকে তাম্বল দান করিতে উষ্ঠত হইলেন তখন মহাশ্বেত র্তাহাকে কহিল— সখি। কাদম্ববি। চন্দ্রাপীড় নূতন জাসিয়াছেন স্বতরা আমাদের সকলেরই উহাকে আদর করা উচিত , অতএব তুমি উহাকেই তাম্বল দান কর” এই কথা বলিলে কাদম্বরী মুখখান কিছু ফিরাইয়া ও অবনত করিয়া ধীরে ধীরে অব্যক্তভাবে বলিলেন– প্রিয়ুসখি । উহার সহিত আমার পরিচয় হয় নাই , সুতরাং এই জাতীয় ধৃষ্টত আচরণে আমি লজ্জিত হইতেছি , অতএব ধর তুমিই উহাকে তাম্বল দান কর।” (ভ) তখন মহাশ্বেত বাব বীর বলিতে লাগিল তাই কাদম্বী (१) सपबौरीषात् । (३) क्काचदैष पाठी नाति । (३) सर्वाभिरक्षामि । (४) थानभितमुखौ । (५) सा तान्। (६) कादश्वरी तु ।