পাতা:কাদম্বরী (হরিদাস সিদ্ধান্তবাগীশ).pdf/৬৪১

8 कादब्बरो पूर्वभागे वध्यमाना, कुमुद कैसर पिञ्जरतया चरणयुगलस्य, चम्यककलिकाकारतया च सुखस्य, कुवलयदलनोलतया च पचद्युतीनाम्, कुसुममयौवागत्य सारिका सक्रोधमवादोत्(स) 'भर्चुदारिके। कादम्बरि । कमात्र निवारयखेनमलोकसभगाभिमानिनमतिदुर्विनोत (१) मामनुबन्नन्त विहङ्गापसदम् । यदि मामनेन परिभूयमाना सुपचसेि ततोऽच्ह नियतमात्मानमुत्ळजामि । सत्य शपामि ते पादपङ्कजस्पर्शेन” ऋत्येवमभिहिता च तया काद्स्बरो स्मितमकरोत् (हि) । अविदितष्ठत्तान्ता तु महाश्र्खता 'किमिय वदति” इति मदलेखा पप्रच्छु । सा चाकथयत्-'एषा भत्त दुहितु सखी (२) कादब्बय्यां कालिन्दीति नान्त्रा सारिका, एतस्य परिहास मिति यावत् वइता । विदुमाडुरानुकारि प्रवालखण्डसदृश लोहितमित्यथ चचुपुट यस्य तेन । मरकतख द्म तिरिव द्य,तिय योखाद्वश्यौ पचतौ पचयोमूलद्वय यस्य तन । मन्थरगतेन मन्दगामिना शुकैन प क्षणा अनुवध्य माना अनुगम्यमाना सारिका । अत्र प्रथमा श्रौतीपमा हितौया थाथाँपमा टतौया च लुप्तोपमा इत्य तासां मिधी निरपेषतया ससृष्टि । तथा चरणयुगखस्य कुमुदकेसरवत् श्वतोत्पलकिञ्चरकवत् पिञ्चरतया पिङ्गलवण तथा मुखख च चम्पककलिकाकारतथा पचह्य तौनाञ्च कुवलयद वप्रौलतया छैगुना कुसुममयौव पुष्पनिमितव सारिका । अत्र तिसृभिरुपमामि सद्भौर्णा क्रियात्म चालद्धार । (६) भत्रि ति । अर्जौक मिथ्या सूमग भाथ्र्यावल्लभमातमानम् अभिमन्यत इति तम् । एतेमान्तमनस्तझिन् वाल्लभ्य नातौति सूचितम् । अनुबन्नन्तमनुसरन्तम्। विइङ्गापसद विइगाधमम् । परिभूयमान रन्तु बलाद क्रग्य माणाम् । नियत निश्चितम् । ठखिञ्जामि परित्यशामि । तथा सारिकया । (च) भविदितेति । प्रय सारिका । भत दुहितु कादक्षय्यां सखौत्यन्वय । पाणिग्रहण पूव यस्मिन् পশ্চাৎ পশ্চাৎ অপেক্ষাকৃত মন্দগতিতে একটা শুকও উপস্থিত হঈল , সেই শুকটর কণ্ঠদেশে <শ্রধমুর ন্যায় মণ্ডলাকারে নীল পীত ও লোহিতবর্ণের তিনটী রেখা ছিল চঞ্চুপুট প্রবালখণ্ডের অনুকরণ করিতেছিল এবং মবকতমণিব লুtয় পক্ষ যুগলের প্রভা প্রক পাষ্টতেছিল আর সেই সারিকাটীরও চরণযুগল শ্বেতাৎপলের কেসবের ক্ষয় পিঙ্গলবর্ণ মুখভাগ চম্পক পুষ্পের কলিকার স্থায় পীতবর্ণ এবং পক্ষের প্রভ নীলোৎপলপত্রেব হয় নীলবর্ণ ছিল বলিয়, তাহাকে যেন বিধাতা পুষ্পম্বারা নিৰ্ম্মাণ করিয়া ছলেন , সেই সাবিকাট ক্রোধের সহিত বলিল—(হ) “রাজকন্তে । কাদম্ববি। পক্ষীর মধ্যে অধম এই শুকট আপনাকে আপনি ভাগ্যবান বলিয়া মিথ্যা মনে বরে এবং অত্যন্ত বিনীতস্বভব , তাহ আমার পশ্চাৎ পশ্চাৎ আসিয়াছে , কিন্তু আপনি ইহাকে বারণ করি তছেন না কেন ? এ আমাকে আক্রমণ করিলে আপনি যদি উপেক্ষ করেন তাহা হইলে আমি নিশ্চয়ই প্রাণ পরিত্যাগ করিব , আপনার পাদপদ্ম স্পর্শ করিয়া আমি এই যথার্থ ই প্রতিজ্ঞা করিলাম সেই সাংকাট এই কথা বলিলে কাদম্বরী ঈষৎ স্তে করিলেন , (ক্ষ) কিন্তু মহাশ্বেতা বৃত্তস্ত জানিত না বলিয়া মদলেখাকে জিজ্ঞাসা করিল—“এ বলিতেছে কি ?” তখন মদলেখা কহিল—“এই (१) दृषि गौत । (९) झचित् सखौति नाति ।