পাতা:কাদম্বরী (হরিদাস সিদ্ধান্তবাগীশ).pdf/৬৮১

६८८ काट्ठश्वरी। पूर्वभागे काखच्ह खम् प्रभातशशिनिश्च क्रियमाष-गमन-प्रषाम प्रचिषां वादब्बरीश्च (ख) । समुपसृत्य छातनमस्कारस्तस्यामेव सुधावैदिकायां विन्धरतमासन भेजे (ग) । खियत्वा च कञ्चित् कालं महाशब्लताया वदन विलोक्य स्फ़ रितकपोलोदर मन्दसिातमकरोत् (घ) । असौ तु तावतव विदिताभिप्राया कादम्वरीमब्रवीत्-"सखि । भवत्या गुणेश्वन्द्रापीडखन्द्रकान्त इव चन्द्रमयखेराईॉछतो न शक्नोति वशम् (ङ) । जिगमिषति खलु कुमार , छ्ष्ठती दु खमविदितवतात राजचक्रामास्तं (च) । अपिच युवयोदूरखितयोरपि खितैयमिदानो कमलिनोकमलबान्धवयोरिव कुसु दिनीकुमुद्नाथयोरिव प्रीतिराप्रलयात् । प्रतोऽभ्यनुजानातु भवती” इति (छ्) । पुथ प्रति प्रेषिते चाखिते उत्ताने ऊह मुखे विलीचने चन्नुषौ येन तेन प्रभातशशिनेव बद्ध मण्डल यअिन् कर्षथि तद्यथा तथा भ्रमता भवनकखइसेन क्रियमाणानि गमन समौपीपस्ह्यिति प्रणामी जमखार प्रदचिपश्च तानि बस्याक्षाम्। अब कण पूरणिरौषे शबलश्चमाञ्चातिमानुपमा चानयी परस्प्ररनिरपेक्षतया सख्राष्टि । (ग) समुपेति । समुपसृत्थ कादग्बय्र्या समौप गत्वा । भेजे भध्यासासास चन्द्रापौड़ इति सम्बन्ध । (घ) खिलौति । झुरित स्वदित कपीखयीरुदर मध्यभागी यझिन्। तत्। (ङ) असाविति । असौ न हार्श्वता । तावत व मन्दस्मितेनव विदिताभिप्राया भवगतचन्द्रापौड़मनोहति खतौ । चाद्रॉक्लत एकत्र जलनिर्गमात् क्लिव्र भन्यव्र वशौक़त । अत्र श्रौतीपनालड़ार । (ष) किं वक्तव्यमित्याह जिगमिषतौति । तत्र हेतुमाक् पृष्ठत फ्रेति । ल क्षिट्तैिी छप्तान्तश्चन्द्रापॆौरृक्षोर्भ्यां येन तत् राजचक्र सेनाखराजगण दु खमास्त दु खाकुख वतते । (ङ) अपौति । कमखिनौकमखबान्धवयी पद्मिनौसूर्ययी । कुमुदिनौकुमुदनाद्ययी कैरविणैचन्द्रयोरिव । चत्र स्त्रीपु लिङ्गाभ्यां पश्चिनौसूर्ययोनायिकानायकब्यवहारसमारीपात् समासोक्ति औतीपमा चानवीरैकाश्रयाशुप्रवेमकप सङ्कर अपरीऽपि तइदैव सङ्कर तथीश्व पुनमि थी निरपेचतया स सृष्टि तथा च कादण्वरौचन्द्रापौड़योरपि गायिकानायकमीबी व्यलधत इत्यलङ्गारंख वस्तुध्वनि । --...--- --- .مہید مسمیہ۔ ہہی مجمع دی.م.مہر بدین تمام کرد. مد AAAAAAAS AAASASMS SMS MMAAASAAAA .ہيسي دهه ۶۰ی مهممد مرد .میم ہسپر শৈবাল (শেওল) মনে করিয়া, কাদম্বরীর কর্ণাভরণ শিরীষপুষ্পের দিকে উর্দ্ধনয়নে চাহিতেছিল এবং প্রভাতচঞ্জেব স্থায় মণ্ডলাকাবে ভ্রমণ করত কাদম্বরীর নিকটে যাইতেছিল, নমস্কার কবিতেছিল ও প্রদক্ষিণ করিতেছিল। (গ) এই অবস্থায় চন্দ্রাপীড় কাদম্বরীর নিকটে যাইয়া নমস্কার করিয়ু, সেই শুভ্র বেদিকার উপরেই সংস্থাপিত একখানি আসনে উপবেশন করিলেন () এব, কিছুকাল থাকিয় মহাশ্বেতার মুখ নিরীক্ষণ করিয়া ঈষৎ হাস্ত করিলেন , তাহাতে র্তাহার গগুযুগলের মধ্যভাগ স্পদিত হইল , (ঙ) কিন্তু মহাশ্বেতা সেই ঈষৎ হাস্তেই চন্দ্রাপীড়ের অভিপ্রায় বুঝিয়া কাদম্বরীকে কহিল—”সখি ! চন্ত্রের কিরণে চন্দ্রকাস্তমণির ন্যায় তোমার গুণে চন্দ্রাপীড় একেবারে গলিয়া গিয়াছেন , তাই নিজে বলিতে পারিতেছেন না। (চ) মোট কথা-রাজকুমার যাইতে ইচ্ছা করিতেছেন , কারণ, পিছনের দিকে রাজগণ রাজকুমারের বৃত্তাপ্ত না জানায় থিত হইয়া অবস্থান করিতেছেন। (ছ) আরও দেখ—পদ্মিনী ও স্বর্ধ্যের হার এবং কুমুদিনী ও চক্সের স্থায় তোমরা পরস্পরের