oomoolooommmmmmmmmmmo ‘. किथाद्वि.श.शि कन्छ कमिजो । । कच्चस्वभाव उक कान्ति दिछ: , काय ऋ अक्षमता श्रीन:५ला चहब कर ।
- अस्ति चहाँ*iब लोणः कr cगांबकै करह ♚
हttछ लॉरेण जांडेधां जा? कitक थांशक हॉनि। शैaा बोटा छनिण पूछा बांबाई श्रदेड यूजि ॥ • को छून जांश्नन् ८ज cवभ कtङ्ग छूकाश्च षभ। कि थांनtछॉछ दी*ं★ अजघ्नfक मां★गकाँध्न ? স্থলুজ জামায়খুলুনশ্বাস্থশগাপাটনে থয়। बाचा नाश कमांक्डी कभग्न श्रब्राषब ॥ 飢 $ .* 尊 拿 वृकिणts भूकिनीके मैनlcखांश बिब भछि । जाँडेजाँदेव मांषद्ध tकन ¢कन कब्रह बिनङि ॥ पू१ि चावांद्र निद्रा कांशिन् आ*ि cडाबाद्र शान । विग्रहtन चानि रिब गूबारेण भएमब्र जान् ॥” ভোটদেশীয় বৌদ্ধধর্মের ইতিবৃত্ত-লেখক তারানাথ লিখিয়াছেন যে, খৃষ্টর ১৬শ শতাৰী পৰ্যন্ত বঙ্গে বৌদ্ধ-নিদর্শন ছিল। किरु थशंबाशणाशाइ श्ब्रयगान श्राद्धी यशंभद्र शर्षाङ्काब्रच्न अङ्कज्र एठड् श्ाि शख्रिष। अयंषां१ ख्रिश्वांनि ८५, cरोऽक्षं ५धन७ এককালে বিলুপ্ত হয় নাই, প্রচ্ছন্নভাবে ডোমপণ্ডিতদিগের भtवा ब्रहिब्रांtइ । अषशं ऐश७ श्रांभब्रां बणि८ऊ शाश cय मन >»8४ সালে সহদেৰ চকৰী হিন্দুর মালমসলায় যে ধৰ্ম্মমঙ্গল রচনা कद्विब शिंष्ट्रांप्इम, वनैौश गरिजा फांशहे थझ cबोरुडांtबब्र cध्वंद मिशभनि । छांक भूकरषद्र पछबd এ দেশে ডাকপুরুষের বচন নামে বহুদিন হইতে কতকগুলি वक्रम eथकनिष्ठ अांदइ, फांशग्न छांश यांtणांष्म रुद्भिरण अजि <याछैोन पणिब्राहे मरम इहेष्व । खांबांद्र मध्ननां ७३*चारेि चढ कृबनि । हैèc१दछ cबश् चूबनि ॥ मछलन्न छवेि छछ थांमनि । चनउष कबू न थाचनि ॥* ואה) שסוזי השtאס ואש" זא च*िीएष cषण अौि जादि । जवाहरू अनि ननद्वेषं *ि*** १ cवtण छांक बख ऋष भtण ॥ बशम्श् आप्न हबकि पूज। पिन अकबङरू झेलु’ [ ' so ] वांनान गरिऊ (८र्शकयणको cनगtrण cबोछ जबां८थ छांस्क्रैिौइ.भूरजिष्व छांक कारखछ दछ । उषांइ‘छांकर्षव’ ‘कश्चजकङब' ●कृङि झांकब्रक्लिड cबोक अबिक-, এন্ধের গান পাওয়া যায়। 'ধরদেশেও যে ডাকেৰ বচন প্রচ निख चांदए, डांशप्ड रियूcश्वप्रर्दौद्र नाम त्रक नारे, क्कि इंश् <थउिi, इक्रबाग१, थूकङ्गिरी, *ष अखउ अङ्गडि गांषाबालब्र मिच्छ०थtबांबर्नौज रूछरूखनिबिंबरङ्गब्र छेगरष* यांश् । अखणिरक चांमब्र क्छयांममष्ठाँवजचैौ ८दौरु छांtरुग्न ब्लकनां बणिङ्ग भटन कब्रिाड तांब्रि । छांच ८ष छरूिनैौञ्च शूणिन ५ कर्षांपैं गइबिम হইল বাঙ্গল দেশ হইতে চলিয়া গিয়াছে, কোন প্রাচীম গ্রন্থে ডাকের উল্লেখ নাই, এই সৰল কারণেও আমাদের বিখন ৰে পালরাজগণের সময়ে অন্ততঃপক্ষে খৃষ্টীর ১১শ কি ১২শ শতকে যখন এ দেশে তান্ত্ৰিক ৰৌদ্ধগণের যথেষ্ট খ্যাতি ও প্রতিপত্তি, সেই সময়েই সাধারণের হিতার্থে ডাকপুরুষের বচন রচিত इहेंब्रां८झ् । क्षमीश्च शूनि । খনার বচকেও অনেকে বৌদ্ধযুগের রচনা বলির মনে করেন, কিন্তু আমরা ঠিক সেরূপ মনে করি না। খনার বচনের ভাষা ডাক পুরুষের বচন অপেক্ষ অনেকটা মার্জিত। খনার বচনগুলিও আমরা এক ব্যক্তির রচনা বলিয়া মনে করি না । সময়ে সময়ে সাধারণের উপকারার্থ বহুদৰ্শী জ্যোতির্বিদ হইতে কৃষিকাৰ্য্যনিপণ চাষার হাতও পড়িয়ছে, তাহাতেই খনার বচনগুলিতে বৌদ্ধ ও হিন্দু উত্তর প্রভাবের নিদর্শন মিলিবে। উজবোধচঞ্জিকা নামে এক খানি চারি শত বৎসরের প্রাচীন সংস্কৃত জ্যোতিৰ মধ্যে খলার বচন উদ্ভূত হইয়াছে, এ অবস্থার খনার বচন ৫.৬ শত বর্ষের পূর্কে যে চলিত ছিল, তাহাতে সঙ্গেহ নাই । cचौकब्रशिक। cदौरुsालांद भएनरू नेिन cशौफ़दन शरैरङ डिटब्रॉश्छि श्रेण७ छोशांब अफ्रन ७षनe cरोरु-गबांब विछनॉन । चक्छ। প্তাহাজের ধর্মগ্রন্থগুলি পালি বা মগী ভাষায় লিখিত, গাৰফিকে दूषरेवात्र बछ क्गच्षात्र ०ष cरून cकन अइ जन्क्ड का गनिउ म श्रेबाप्रु, अवनमार। अक्८गिर अक्छ अश् विव्रणथळांब्र । ‘cशेरुशिल' आंध्ष uक् भांज ह$बॉबैौ arइञ्च जकॉम *ां७द नेिब्रtrह ।। ७ई cरीकङ्गशिक्ष1. ♛♚ जीन श्रेड क्यछात्र भण्ड गउिा पिछ श्रेबाप्रि,५. कबनअरशनि «रीक वर्भाग्बध जडि अि******क .ཝས་གཞིས་ཝས། །
