সপ্তচত্বারিংশদধিকদ্বিশততমোহধ্যায়ঃ শুক উবাচ। যস্মাদ্ধৰ্ম্মাৎ পরো ধৰ্ম্মে বিদ্যতে নেহ কশ্চন। যো বিশিষ্টশ্চ ধৰ্ম্মেভ্যস্তং ভবান প্ৰব্ৰবীতু মে ॥১ ব্যাস উবাচ। ধৰ্ম্মং তে সংপ্রবক্ষ্যামি পুরাণমৃষিভিঃ কৃতম্। বিশিষ্টং সর্বধৰ্ম্মেভ্যস্তমিহৈকমনঃ শৃণু ॥২ m msnm, == =-- -=-ക്കു ভাবতকৌমুদী সম্বন্ধে, তদুভয় পূৰ্ব্বজন্ম ন কৃতম্ ইহজন্ম ন কৃতঞ্চ কৰ্ম্ম প্রিঃ ন জনশ্রুতি, অপ্রিয়ঞ্চ ন জনয়তি জ্ঞানেদিয়াৎ। অতো জ্ঞানার্জনমেব সৰ্ব্বথা কৰ্ত্তব্যমিতি ভাব: ॥১৪n ইতি মহামহোপাধ্যায়-ভাবতাচার্ষ্য-শ্ৰীহবিদাসসিদ্ধান্তবাগীশভট্টাচাৰ্য্যবিবচিতায়াং মহাভাবত টীকায়াং ভাবতকৌমুদীসমাখ্যায়াং শান্তিপৰ্ব্বণি মোক্ষধৰ্ম্মে ঘট চত্ব'বিংশদধিকদ্বিশততমোহধ্যায়:॥৭ যস্মাদিতি। পবঃ শ্রেষ্ঠ, বিশিষ্ট: উত্তমঃ, ধৰ্ম্মেভ্যো ধৰ্ম্মান্তবেভ্য: ॥১ ধৰ্ম্মমিতি । কৃতং প্রবষ্টিতম্। একমনাঃ একাগ্রচিত্ত ॥২ ভারতভাবদীপঃ কিমনেন কৌশলেনেত্যত আহ—ষদিতি । ইহলোকে কুৰ্ব্বতে যয়িক্ষমিং কৰ্ম্ম তৎ প্রাচীনকৰ্ম্মণাং নাশকং, ন হি কৰ্ম্মণ সৰ্ব্বকৰ্ম্মোচ্ছেদেহস্তীতাৰ্থ ; কিন্তু তদুভয়মিহজন্মনি পূৰ্ব্বজন্মনি চ কৃতঃ কৰ্ম্ম তন্ত বিদুষঃ প্রিযমপ্ৰিয়ং বা ন জনয়তীত্যতো বিদ্যা সম্পাদনীয়েতি ভাবঃ “নৈনং কৃত। কৃতে তপতঃ ন লিপ্যতে কৰ্ম্মণ। পাপকেনে”ত্যাদিশ্রতিভ্যঃ ॥১৪ ইতিশান্তিপৰ্ব্বণি মোক্ষা নৈলকতীয়ে ভাবতভাবদীপে ঘট চত্বাবিংশদখিকশিততমোছধ্যায়৷২৪৬ মানুষ কোন কামনা না করিয়া যে দুই কৰ্ম্ম কবে, সেই কৰ্ম্মই তাহার পূর্বকৃত পাপ নষ্ট কবিয়া থাকে। আব যিনি নিষ্কাম কৰ্ম্ম করেন র্তাহাব সেই কৰ্ম্ম তাহাব কোন প্রিয় ও জন্মায় না, অপ্রিয়ও জন্মায় না ॥১৪ শুকদেব বলিলেন—‘এই জগতে যে ধৰ্ম্ম হইতে উত্তম কোন ধৰ্ম্ম নাই এবং যে ধৰ্ম্ম অন্যান্য ধৰ্ম্ম হইতে শ্রেষ্ঠ । সেই ধৰ্ম্ম আপনি আমাৰ নিকট বলুন ॥১ বেদব্যাস বলিলেন—‘বৎস। চিরন্তন, ঋষিগণ প্রবৰ্ত্তিত এবং সৰ্ব্বধৰ্ম্ম হইতে
পাতা:মহাভারতম্ (হরিদাস সিদ্ধান্তবাগীশ) খন্ড ৩৫.pdf/৫৯৭
এই পাতাটির মুদ্রণ সংশোধন করা প্রয়োজন।