পাতা:হিতোপদেশঃ (লক্ষ্মীনারায়ণ ন্যায়ালঙ্কার).pdf/১৩৭

९५० ॥ द्धिते परँश्चः ५ । शूकरेणापि घनवॆरिष्यैनं चबा थाधस्य मुष्कादेशे इतः याधष्किन्नडुमइव भूमै निपपात ॥ यतः॥ जखमन्निर्विधं शस्त्रं जुह्वयाधी पतनं गिरेः निमित्तं किंचिद्ास्ाद्य ंत प्राणान् विमुञ्चति । अथतयेा पादास्फाखनेन सर्पीपि चत्वयानन्तरं दीघैरवानृमा शचुकः परिचममूाषा एार्थी নুশুনাঘাঘৰ-ঘুন্ধান্থায়ন ष्धचिन्त यच चन्द्वं चद्य मइङ्गे.ज्ठं न समुपखितं ॥ षथवा ॥ चचिन्तितानि दुःखानि यथैवायान्ति देहिना' । सुखा न्यपि तथा मन्ये दैवमचातिरिच्यते॥ तङ्गवतु एषा मासै झैास्चयं मे सुखेन गमिष्यति । उक्तञ्च । मासुमेक नरेश यातिदै मासै वृगशूकरे । चॉइरेकं दिनं यातु चय भच्चॆा धनुर्गृ एः ॥ * ॥ * ॥ * ॥ ५ ॥ * ॥ ५ * ॥ १॥ ५ ॥ শুকর ও তর্জন গর্জন করিয়া ব্যাধের অণ্ডকোযে মারিল ব্যাধ ছিণবৃক্ষের ন্যায় ভূমিতে পড়িয়া মরিল ৷ যেহেতুক জল কিম্বা আমি কিম্বা বিষ কিম্বা শস্ত্র কিম্বা ক্ষুধা কিম্বা রোগ কিম্বা পৰ্ব্বভহইতে পতন ইত্যাদি যৎকিঞ্চিৎ, নিমিত্ত পাইয়া জীব প্রাণত্যাগ করে। অনন্তর বরাহ ও ব্যাধের পা আছড়ানেতে এক সপও মরিল । তাহার পর দীর্ঘরব নামে শৃগাল আহারের নিমিত্তে ভ্ৰমণ করত মুক্ত সেই মৃগ ও ব্যাধ ও সর্প ও বরাহকে দেখিল এবং চিন্তা করিল কি আশ্চৰ্য্য আজি বড় খাদ্য ভ্ৰব্য আমার উপস্থিত হইল কিম্বা প্রণিরদের দুঃখ চিন্তিত না হইলে ও যেমন মাইসে তেমনি সুখ ও মাণি