পাতা:হিতোপদেশঃ (লক্ষ্মীনারায়ণ ন্যায়ালঙ্কার).pdf/১৯

२ ॥ च्हितेोपदेशः॥ .श्रजरामरवत् प्राज्ञेविद्यासथॆच चिन्तयेत् । ग्रह्णीत इव केशेषु छत्युना धर्ममाचरेत् ॥ स्व्वेंद्रद्येषु विद्यैव द्रयसाञ्जरनुत्तमं अच्ह्ाच्चैलवाद्नर्घत्वाट्चत्यत्वाच्च स्ष्वेदा। सङ्गमयति विद्यैव नीचगापि नरं सरित् । समुद्रमिव दुईर्ष दृपं भाग्यमतः परं ॥ विद्या ददाति विनयं विनयाद्माति पाचताम्। पाचल्वाड्रनमान्नेाति धनाड्रग्र्म ततःसुखं ॥ विद्या श्रुत्वञ्च श्ारुत्रञ्च द्वे विद्ये प्रति पत्तये । याद्या हास्याय वृद्धले द्वितीयाद्रियते सदा ॥ প্ৰজ্ঞলোক অঙ্গর ও অমরেরন্যায় হইয়া বিদ্যা এবং অর্থ চিন্তা করিবেক আর যমকর্তৃক কেশে গৃহীতের মত হইয়। ধৰ্ম্মাচরণ করিবেক এবং সকলড্রব্যের মধ্যে বিদ্যাই অত্যুত্তম দ্রব্য ইহা পণ্ডিতেরা কহিয়াছেন যেহেতুক বিদ্যাৰূপধমকে চীেরের অপহরণ করিতে পারে না এবং বিদ্যার মূল্য নাহি আর সর্বকালে ক্ষয় হয় না আর যদি নীচলোকের বিদ্যা হয় তবে সেই মনুষ্যকে দুষ্প্রাপ্য রাজাকে পাওয়ান যেমন নীচগ নদী মনুষ্যকে দুপ্রাপ্যসমূদ্রকে পাওয়ান রাজার সঙ্গে মেলন হেতুক বিদ্যা উৎকৃষ্টভাগ্যকে পাওয়ান বিদ্যা বিনয় দেন বিনয়েতে যোগ্যতা পায় যোগ্যতাহইত্তে ধন পায় ধনহইণ্ডে