পাতা:হিতোপদেশঃ (লক্ষ্মীনারায়ণ ন্যায়ালঙ্কার).pdf/২০১

弘露等 ॥ fहतैश्यद्देश्रt है। ततः सरजकत्तेन चीस्केारेण प्रबुद्धेशनिद्राभङ्गकैाएा. दुत्थाय थङ्गंभ खंमुडेन ताडयामास तेनामैrपञ्चत्वमग भन्चनेोई नदीनियराधिकारचर्चचिथादिपष्मपडू नामग्वषष्मेवास्तिन्नियेोमःखबि'वोगवश्वेrfक्रयक्षं विश्वं व्थकिन्चयतया चर्डया नभयेोजनंततश्रावयेर्भचित बेथाहार प्रचुरेखि मिनक्षः स्रैषसींह् कथंसाच्ारार्थf भवान् केवल राजानंसेवते एतदयुक्तमुतं त्वया ॥थतः॥ झुड़दामुपकारकारणात् द्विधतामप्धपकारकारणात्। कृपसंश्रयदृष्धते बुधैजर्जठरं कान विभति केवलं ॥ जो विते यस्त्र जीवन्ति विधामिचाणि वान्धवा । सफलं जीवितं तख्चात्झार्थ केान जीवति ॥ चपि च ॥ायरिझन् जीवति जीवन्ति वइवः सतु जीवतु । काकेापि किंन कुरुते । चनृा खेादर पूरणं 攜 榮 督 歌 率 পরে লে রাজক সেই চাৎকার শব্দে জাগ্রত হইয়া নিদ্রা ভঙ্গের ক্ৰোধেতে উঠিয়া লগুড়ম্বীরা গাধাকে মারিল তাছাতে ঐ গৰ্দ্ধন্ত পঞ্চস্থ পাইল। এই জন্যে আমি বলি পরাধিকারঙ্গ কন্তব্য মহে ইত্যাদি । দেখ পশুরদের জন্য বিশয় ম৭েষণ করাই মৰমিয়োগ সম্প্রতি স্বনিয়োগের চচ্চা কর কিন্তু আজিসেচক্ষাতে ও প্রয়োজন নাই কেন না আধারদের 한 জনের ভূক্তবিশিষ্ট আহার যথেষ্ট আছে । দমনক ক্রোধ করিয়া কহিল তুমি কি কেবল মাহারের নিমিত্তেই রাজাকে