পাতা:হিতোপদেশঃ (লক্ষ্মীনারায়ণ ন্যায়ালঙ্কার).pdf/২৬৭

ካሄ• ॥ झेितनिषदॆचः ॥ चन्यच ॥ न दानेन न मानेन नाज्जैवेन न सेवयाँ । न शशेष न चाश्च खंबेघा विषशाः:fशयः॥यतः॥ शुचा बधं क्षीर्त्वियुतच क्ान्तं बहिं रतिघं वधबं धूब् ॥ विहाथ श्रोत्रं वनितापरं नरं भथाति होंनं गुंखजाति श्ञैः॥ षषरञ्च ॥ त्र ताडशी श्रीत् िमुषैति नारी बिषिच भयाभविताषिकार्थ बवाहि दुर्वादिविकीर्षभूमै प्रयाति सैाख्यं परकान्तसङ्गात् ॥ चव कदाचित् सा दण्डनायकपुचेण सह रममाणा तिष्ठति चथदण्डनाय क्षेपि रन्तु तषागतः तमाखुान्तं दृष्ट्ातत्यृचं कुशुशे निः चिप्य दखनायकेन सह तवैव क्रीडति चनन्तरं तखा भर्ता गायोगेrष्ठान् समागतः तमाखेावय गोप्येनं दण्ड नायकखं खतुर्ड एडीखा केोषं दर्शयन्सलर गच्छ । অপর ন্ত্ৰীজাতি দামেভেজুষ্ট হয় না ও সন্মানেস্তে তষ্টা ছয় মা ও সাৱশ্যেছে ভুষ্ট হয় না ও ঙ্গেৰাতে তুষ্ট হয় না ও শস্ত্রেক্তে বশীভুক্ত হয় না ও শাস্ত্ৰেতে ৰশীভূত হয় না স্ত্রী লোক সকল সৰ্ব্বথা লাম্যনয় । যেহেতুক গুণের মাথার এবং কীৰ্ষিাৰ ওলুঙ্গর ও রতি পণ্ডিত ও ধনৰান এৰs মুৰা এভাদৃশ পত্তিকে ভ্যাগ কৰিয়া নিগুৰ্ণ ও কুরুপ ও নীচ জাভি এমন পরপুরুষকে স্ত্রীলোক শীঘ্ৰ গম্বন করেন। জার বলি উত্তম পালঙ্কেতে শয়ন করিয়া ও ভাদৃশ প্রীতিকে প্রাপ্ত হয় না বেৰন দৰ্খাস্বাগৰিকীৰ্ণ ভূমিত্তে স্ত্রীলোক পর