পাতা:হিতোপদেশঃ (লক্ষ্মীনারায়ণ ন্যায়ালঙ্কার).pdf/৩০৭

२९० ॥ हृितेोपदेशः ॥ युई कालधायं यचाबुद्दे ध्रुवंच्चयुयुद्धे जीवितसंशयः। तमॆव कावं युद्वख धखिदन्ति मनीषिणः ॥ यतः ॥ खदा प्राज्ञेचियते रिपुखासइ ॥ जयेच लभते खची चतेनापि सुराङ्गना । चषविध्वंबिनःकायाः काचिन्ता अरले रखे । रतञ्चिन्तथिला सञ्जीवक थाइ भेो निच कथमसैो माञ्चिर्घासुब्बतद्यः । दमनकेो बृते बदासैो खश्वकर्षः समुब्बतखाडूल उब्रतचरणे विवृताख्खी पश्यति तद्ा त्वमेव खविक्रमं ट्र्शfधचचि । यतः । वस्त बानसि निखेजाः करुह्य नाभिभचारुसर्द । निःशङ्क दीयते खेीकैःषश्लभश्चिचषष्टंuकिन्तु सर्वमेतत् सुगुप्तामनुष्ठा तयं नेो चेब्र त्वं वाइमित्युक्ता दमबकः करटकसमीपं गत: । % ° ' স২গ্রামের এই সময় যখন যুদ্ধ না করিলে অবশ্য মৃত্যু যুদ্ধে তে প্ৰাণ সংশয় পণ্ডিতেরা সে কালকেই যুদ্ধের কাল বলেন যেহেতুক যুদ্ধ ন করিলে যদি আপনার মঙ্গল দেখে ন তবে পণ্ডিত ব্যক্তি যুদ্ধ করিয়া শব্ৰুৱসঙ্গে মরে। আর হয় হুইলে রাজলক্ষ্মী পায় মৰিলে দ্বেৰকন্যা পায় ক্ষণকালস্থায়ি শৰীৱ অতএব কি চিন্তা যুদ্ধেতে মরণেতে ইহা চিন্তা করিয়া সঞ্জীৰক বলিঙ্গ হে মিত্র কি প্রকারে জানিব যে এ দুর্বদ্ধি আমাকে নষ্ট করিতে ইচ্ছা করিয়াছে ইছা কহ দমনৰ ৰলি