পাতা:হিতোপদেশঃ (লক্ষ্মীনারায়ণ ন্যায়ালঙ্কার).pdf/৩৩৯

३२* ॥ क्ति्यदेशः ॥ धतः । प्रसादं कुरुते पत्युःसच्पतिं नाभिवाच्हतिा कॉलिं मा कालकुटख मापैतीश्वरसङ्गमात्॥ राजाहततः शुक एव नजतु शुक खमेवाजेन सह गत्वा चकादभिखषितं दूहि शुकाबूते यथाभापयति देवः किन्बयं दुर्जना वकरुतट्नेन संह न गच्छ्ानि ॥ तथा चेाङ्ग ॥ खल: करेति दुष्टेति नूनं फलति साधुषु । दशाननेकाचरेत्। स्त्रीतं बन्धग्नं स्यान्महेंदधेः । धषरश्च ॥ न खातब्धं न गन्तब्धं दुञ्जेनेन समं क्ाचित् । काकस्ङ्गाह्वतेहिंस्रस्ति चन् गच्हॆश्वं वसॆकः ॥ राजेबिtष । कथमेतत् । भुकः कश्च यति चख्युज्जयिनीबर्कप्रान्तरे प्रचतरुः तचहसकाके निवस्तः कदाचित् ख्रीष्स्मयॆ परिश्रान्तः कश्चित् पथिकस्ाच तरुतले धनुः काष्ठं सन्निधाय,६घ्नः । স্বামির প্রসন্নতাকেই করে ঐশ্বর্যাকে অভিলাষ করে না যেম ম শিবের কণ্ঠ লগ্নক্কাল কুটের ক্লষ্ণৰণ যায়ন অর্থাৎ ৰামির শুক্লবৰ্ণ সৌন্দৰ্য্য গ্রহণ করেন । রাজা কছিলেন সেই হেতুক শুকই গষর করুন হে শুক ভূমিই ইহার সহিত গমন করিয়া আমাদের বাঞ্ছিত বল শুক বলিভেঙ্কে মহারাজ যে প্রকার আজ্ঞা করেন কিন্তু এই বক দূজম এইছেত্তক ইহার মতি গমন করিব না ভাহা পণ্ডিতকতৃর্ক উক্ত আছে বল লোক দুষ্কৰ্ম্ম করে সজ্জনেভে অবশ্য ফলে রাবণ সীতাকে হরণ ৰৱিল সমুদ্রের বন্ধন হইল অপর দষ্ট লোকের সহিত্ত