পাতা:হিতোপদেশঃ (লক্ষ্মীনারায়ণ ন্যায়ালঙ্কার).pdf/৩৫

૧ઃ ॥ च्ह्āिrपदॆशः । कीटेrपि सुमनः सङ्गाद्ाराच्ति स्वतं शिरः॥चख्नापि चाति देवत्वं मच्हृद्भिः सुप्रतिष्ठितः॥ चन्यच । यथॆाट्य गिरेर्द्रव्यं खुन्निकर्षेण दीप्यते तथा सत्सन्निधानेन हीन वर्णापि दीप्यते । तदेतेषामरुझत्पुचाणं नीतिशास्त्रापदे शtाय भवन्तः प्रमाणमित्युक्तूा तस्य विष्णुश्चर्मणे वञ्ज मानपुरःसरं पुचान् समर्पितवान् ॥ चथ प्रासादपृष्टे सुखेोपविष्टानंा राजपुचाणं पुरलात् प्रस्तावक्रमेण सपण्डितेाऽब्रवीत् । काव्यशास्त्रविनेादेन काखागच्छति धीमतंी । यस्नेन च मूर्खानं निद्रया कस्ज्ञचेहेन वा ॥ तङ्गवतं विनेदाय काककूर्मादीनं विचिचं कथं कथ यानि॥राजपुवैरुक्तकथनंiविष्णुशर्मेोवाच यूयंगृणुत পুষ্প সহবাসেতে কীট ও সলোকের মস্তকে আরোহণ করে এবং সঙ্গোকেরদের কত্ত্বক সুপ্রতিষ্ঠিত প্রস্তরও দেবত্বকে পায় । আর যেমন উদয়াচলস্থদ্রব্য সূর্য্যসন্নিধানে দীপ্তি পায় তেমনি সৎসন্নিধানেতে হীল বর্ণও দীপ্তি পায় সেই হেতুক এই আমার পুত্রেরদিগকে নীতি শাস্ত্রোপদেশের নিমিত্ত তোমরাই সীমা হইয়াছ । ইহা কহিয়া সেই বিষ্ণু শর্কর বহু সন্মানপূর্বক পূপ্রেরদিগকে সমপর্ণ বরিলেন । অনন্তর প্রাসাদের উপর সুখেতে উপবিষ্ট রাজপুণ্ডেরদিগের সম্মুখে প্রস্তাব ক্রমেতে সেই পণ্ডিত কহিলেন । কাব্য শাস্ত্রের আমোদেতে পণ্ডিতেরদের কালযাপন হয়