পাতা:হিতোপদেশঃ (লক্ষ্মীনারায়ণ ন্যায়ালঙ্কার).pdf/৩৫১

፳፻፪ ॥ हितेtधदेश्! t चक्रवाकार्विहस्याह देव चकेन तावद्देश्रान्तरमपि गत्वा यथाभक्लि राजकाय्य मनुष्ठितं किन्तु देव खमाव एषमखेrशं । यतः ॥ शतं दद्यान्न बिंबंदिति विश्वस्य चशतं विनाचेतुनदिइन्दमेतन्मूर्खख्खचखं राजाह किमतीतेोपालभमेन प्रजुतमनुसन्धीयतं । चक्रे नूते दॆच विजने ब्रवीमि॥यतः ॥ बर्षाकारप्रतिध्वनैर्नचवह्नेः। विकारतःचप्यूहन्ति मनेोधीरालकाइहसिमन्नुयेत्। चन्यच ॥ चाकारैरिङ्गितैर्नेत्धा सेंटया भाषणेन च। नेच बह्णविकाराभ्यंी बायतेऽन्तर्गतं भनः ॥ राजा मन्तूी च तच खितः षन्ये चन्धच गताः चक्रेबूते देबाइमेवं जा नामि क्खाप्यस्नझियेगिनः श्रेरण्ाय बेकेनेदमनुष्ठितं। চক্ৰবাক হাস্য করিয়া কহিলেন হে মহারাজ বক দেশান্তর গিয়া সামর্থ্যানুসারে রাজকাৰ্য্য অনষ্ঠান করিয়াছে কিন্তু হে সুপাল খেৱদের এই স্বভাৰ যেহেতুক শত ও দিবেক তথাপি বিবাদ করেবেক না ইহা পণ্ডিত্তের সন্মত্ত কারণ ব্যতিরেকে ও যুদ্ধ ইহা মুখের লক্ষণ । রাজা কছিলেন অতীতের ম নুভবেত্তে কি প্রয়োজন উপস্থিত অনুসন্ধান কর। চক্র বাক বলিতেছে হে মহারাজ নির্জনে বলিব যেহেতুক বর্ণ দ্বার স্বীকার দ্বারা প্ৰভিঞ্চনি দ্বারা চক্ষুবিকারদ্বারা মুখবিকার ঘাৱ পণ্ডিতেরাষানল তৰ্ক করে লেইহেতক নির্গুনে মন্ত্রণ