३६४ । क्ड़्तिापदेशः ॥ यच राजा ततः केंाषा विना केषाङ्ग राजता । खश्वत्तेघेभ्घ एततॆादद्यात् केच् िदातुर्न युध्यते ॥ यतः ॥ न नरस्य नरेदासेादासश्वार्थखभूपते। गैौरवं लाघवं वापि धना धननिवन्धनं ॥ चभेटेन च युध्येत रक्तेचैव परश्रं । बख्शुसैन्यच्च यत् किञ्चिन्मध्ये यूइख कारयेत् ॥ पदा तिश्व महीपालपुराऽनीकस्य येोजयेत् । उपरुंध्यारिमा सीच्च राष्ट्रचास्येापंपीडयेत् ॥ स्वन्दनाचैः समे युध्येद नूप नैोर्द्विपैस्तथा ।। दृचगुल्मादृते चापैरसिचर्मायुधेः सूखे ॥ टूषयेचाख सततं यवसाझेोदर्केन्धनं । भिन्द्या चंव तडागानि प्राकारान्परिर्खास्त्रथा। बलेषु प्रमुखेो इतिी न तथान्यॆामईीपतॆः । निजैरवयवैरे वमातङ्गा sস্তাযুদ্ধ ঘৃন। •
যে স্থানে রাজা থাকেন সেই স্থানে কোষ রাখিবেক কেন না ধনাগার ব্যতিরেকে রাজত্ব হয় না তাহা হইতে নিজ দাসেরদিগকে দিবেক কেননা দাপ্তার হইয়া কোন লোক যুদ্ধ না করে যেহেতুক হে নৃপতি মনুষ্যের ভভ্য মনুষ্য নয় কেবল থনের দাস কেননা ধর্ম ও মধন নিমিত্তেই মহত্ব ক্ষুদ্রত্ব হয় । সেনারা পরস্পর ঐক্য হইয়া যুদ্ধ করিবেক এবং রক্ষণ ও করিবেক মার যে কিছু উত্তম সৈন্য তাহা ব্যুহের মধ্যেতে করিবেক । হে রাজাধিরাজ সেনার অগ্রে তে পদাতিকে নিয়োগ করিবেক বৈরিকে রোধ করিয়া
