পাতা:হিতোপদেশঃ (লক্ষ্মীনারায়ণ ন্যায়ালঙ্কার).pdf/৩৮৭

ই৩০ ॥ हितेोषंशः ॥ किन्तु चन्यदु च्छृङ्खलं सत्वमन्यच्छ्ास्त्रनियन्तृितं । सामानाधिकरणं हि तेजस्तिमिरयेाः कुतः ॥ तत उत्थाय राजा मैाह्वर्तिकावेदितलग्ने प्रखित: अथ श्रहितप्रणिधिर्हिरण्यगन्भै चागेत्घ उवाच दव समागत श्रायाराजा चिचबर्णः सुम्प्रति मलयपर्वताधित्थकायं स्मावास्तिकटकेऽनुबर्त्तेते नुगशोाधनं प्रतिचणमनु स्न्धातयं यतासैा श्टर्भ्रामह्रामन्ती विच कनचित् स्छ् तस्य विश्वास्कथा प्रसङ्गेनेव तदिङ्गितमवगतं मया घट्नेन केाप्यखादुर्गे प्रागेव नियुक्तः । चक्रेाडूते ट्रेव काकएवासैा सग्भवति । राजाह न कदाचिदेतत् यद्येवं तदा कथं तेन शुकाख्दाभिभवाद्येोगः कृतः । यपरच। शुकस्वागमनात् तस्व विद्यचेन्नाइः सचिरादचाले । কিন্তু এক প্রাণী উচ্ছঙ্খল অপর প্রাণী শাস্ত্রনিয়ন্ত্রিত যেহেতুক আলোক ও অন্ধকারের সামানাধিকরণ্য কোথায় অর্থাৎ যেমন এক ভধিকরণে আলোক ও অন্ধকার দুই থাকে না এমনি একাধারে উচ্ছৰ্ভুলত্ব ও শাস্ত্রনিয়ন্ত ত্ব দুই থাকে না । ভ হার পর রাজা উঠিয়া দৈবজ্ঞবভক জ্ঞাপিত লগ্নেতে যাত্রা করিলেন । অনন্তর প্রেরিত চর হিরণ্যগৰ্ত্ত সমীপে আসিয়া কহিল হে মহারাজ চিত্রবর্ণ রাজা আগত প্রায় সংপ্ৰতি মলয়পৰ্ব্বত সন্নিধানে বাস করিতেছে অনু ক্ষণ দুর্গানসন্ধান কৰ্ত্তব্য যেহেতুক এ শুধু মহামন্ত্রী মার