পাতা:হিতোপদেশঃ (লক্ষ্মীনারায়ণ ন্যায়ালঙ্কার).pdf/৩৯

२५ ॥ क्ड़्तॆिापदेशः ॥ चन्यच । विषयिणासिद्मवश्यं कर्त्तेयं । उत्वा येात्थाय वेाडूक्यं महङ्गयमुपखितं । मरणयाधि शाकानंा किमद्य निपतिष्यति॥अथतेन व्याधेन तण्डुख कणान् विकीर्यजाखंविस्तीर्ण कृत्वा सच प्रच्छ्नेोभूत्वा स्वितः चस्मिन्नेव काले चिन्वयीवनामा क्षॆातराञ्जः सपरिवारेोवियति विसर्प रुतंालण्डुलकणानवलेाकया मास ततः कपातराजलण्डुलकणलुब्धान् कपातान् पत्याइ कुतrऽच निर्जने वने तण्डुलकण्ानं स्म्भवः तन्निरूप्यतंी तावत् । भद्रमिदं न पश्यामि प्र येणानेन तण्डुखकणलेामेनास्त्राभिरपि तथा भवितचंकङ्कनस्ध तु खॆाभेन मग्नः पङ्के सुदुरुतरे।। टद्वयाघ्रेण संप्राप्तःपथिकः वंश्टतॆायथा ॥ कपेताऊचुः कथमेतत् । चाऽब्रवीत्। আর বিষয়িরদের ইহা অবশ্য কৰ্ত্তব্য উপস্থিত যে মহা ভয় তাহ উঠিয়াই বুঝিবে কেননা মরণ ও ব্যাধি ও শোক ইহার মধ্যে না জানি কি অদ্য পড়িবে। অনন্তর সেইব্যাখ তণ্ডুল কণা ছড়াইয়া এবং জাল বিস্তীর্ণ করিয়া আপনি লুক্কুয়িত হইয়া থাকিল । এই কালে সপরিবারে চিত্র গ্ৰীৰ নামে কপোতরাজ আকাশে বিহরত সেই তণ্ডুলকণাসকল অবলোকন করি ল । অনন্তর কপোত্তরাজতণ্ডুলুকগুলোক্তি কপোতেরদিগের প্রতি কহিল কি ৰূপে এ নির্জন বনে তণ্ডুলকণার সম্ভব তাহা নিৰূপণ কর এ ভাল দেখি না এই