cg ॥ ह्रितॆ॥पदॆशः ॥ न काप्यन्या वार्त्ता विद्यते तद्वचनमाकर्ण राजाचिन्त यत् कथमयं पूाघ्येोमिच्ास्स्वः ॥ यतः ॥ fप्रयंकुच्घे'ाद् कृपणः शूरःखादविकत्थनः। दृाता नापाचवर्षी च प्रग ख्झः स्यादनिष्ठुरः॥एतन्महापुरुषस्लचत्रणं एतस्मिन् स्व्वं मस्ति ततः सु राजा प्रातः शिश्टस्भं कृत्वा स्व्वदृत्तान्तं प्रस्तुत्य प्रसादात्तखें कर्णाटराज्य ददै तत् किमागन्तु कॆाजातिमाचाद्दुष्टःतंचापि उत्तमाधममध्यमाःसन्ति । चक्रवाकेाबूते । येोऽकाव्र्घ काव्र्यवत् शालि सकिं मन्त्री वृपेच्छ्या । वरं खामिमनेाटुःखं तन्न शासेद काय्यतः॥ वैद्यागुरुश्च मन्त्री च यस्य राज्ञः प्रियः सदा । श्रीर धर्म्मे केीषेभ्यः चित्रं स परिह्रीयते ॥ गृणुं व ॥ १ *
- sør
আর কোন বৃত্তান্ত নাই। তাছার কথা শুনিয়া রাজা চিন্তা কৱিলেন এই ব্যক্তি শ্লাঘ্য মহাসত্ব যেহেতুক কার্পণ্যৱহিত কইয়া প্রিয় করিবেক শর মাত্মশ্লাঘারহিত হইবেক দীভা অপাত্র দায়ী হবে না বীৰদূক ব্যক্তি নিষ্ঠুর ভাষী হবে না এই মহাপুরুষ লক্ষণ ইহাতে সমস্তই আছে। তাহার.পর সেই রাজা পূৰ্ব্বাক্কে শিষ্ট সভা করিয়া সকল বৃত্তান্ত প্রস্তাব করিয়া অনুগ্রই প্রযুক্ত ভাঁহাকে কর্ণাট রাজ্য দিলেন। ভবে জাতি মাত্রেতেই কি আগন্তুক দুষ্ট ভাঁহাতে ও উত্তম মধ্যম অধম আছে । চক্রবাক বলিতেছে রাজার ইচ্ছাতে যে । অকাৰ্য্যকে কার্য ভুল করিয়া শাসন করে সে কি মন্ত্রা
