পাতা:হিতোপদেশঃ (লক্ষ্মীনারায়ণ ন্যায়ালঙ্কার).pdf/৪০৯

६एँ २ ॥ झितेtपदॆशः ॥ तात किमित्ययादुपेचा क्रियते किं क्वापि चविनयेाम *मास्ति । तथा चोक्तं । न राज्ध' ष्रीप्तमित्येवं वर्त्तिं तच मसारन्नतं । श्रियं ह्यविनयेोहन्ति जराख्पमिवेात्तमं ॥ चपि च॥ ट्चतः श्रियमधिगच्छ्fत पथ्याशी कल्यता सुख मरेगी च । उद्य्क्तेविद्यान्तं धर्मार्थयशोसि विनीतः॥ चघ्नाऽवदत् देव शृणु । श्रविद्वानपि भूपालेी विद्य.टर्द्वाप सेवया। परं क्कायामवाप्नाति जलासव्रतरुर्यथा॥श्रन्यच्च पानं खी स्वगया यूत मर्थदूषणमेव च वाग्दृखेायध पारुष्यं यस्नानि मर्द्दिींभूर्जा । किञ्च । न स्राच्सं कान्त रमानुवर्जिना न चाप्युपयेापहतान्तराद्मना। विभूतय शक्यमवाप्नु भूञ्जेिता नघे च शैीर्घे च वसन्ति सम्पदः । হে পিতঃ কেন অপমাকে উপেক্ষা করিতেছে কোথা ও কি ক্ষম BB BBBB BSBS BBBBBS BBSBBS B BBBBB BBBB পাইয়াছি ইহা জ্ঞান করিয়া অবিনয় করিবে না যেহেতুক বাদ্ধক্যাবস্থ যে রূপ উত্তম সৌন্দৰ্য্য নষ্ট করে এইরূপ অব ময় সম্পত্তি নষ্ট করে। আর কর্মনিপুণ লোক স্বম্পত্তি পায় পথ্যাশা লোক মঙ্গল ও সুখ ও মারোগ পায় উল্লেীগী লোক বিদTfর সীমা পায় ও বিনয়েতে ধৰ্ম্ম ও অর্থ ও যশ পায়। গুধু রলিতেছে হে মহারাজ শুন জলসমীপস্থ বৃক্ষ যে রূপ বৃদ্ধি পায় এইরূপ অঙ্গ রাজা ও গুণবানকে নিকটে