পাতা:হিতোপদেশঃ (লক্ষ্মীনারায়ণ ন্যায়ালঙ্কার).pdf/৪১১

२९४ ॥ च्तेिIपदेशः ॥ त्चया खवखैोत्साहमवलेाक्य साहसैकवासिनामयेोपन्य तेष्वपि मन्तॆष्वनवधानं वाक्पारुष्थञ्च कृतं बतेदुर्नीतः फलमिदमनुभूयते ॥ तथा चेन्नं । दुर्ध्नन्तूिर्णं कमुपया न्ति न नीतिदेषा सन्ताषयन्तिं कमपथ्यभुजं न रागाः । कं वीनै दर्पयति कं न निहन्ति मृत्धुः क रुत्रीकृतान विषयाः परितापयन्ति ॥ चपरञ्च । मुद्रं विषादः शग्रं हिमागमलमैोविवखान् सुकृतङ्कतन्त्रता । प्रियेापप त्तिः शुचमापटं नयः श्रियः स्श्चद्वा चपि इन्ति दुर्मेयः। इत्युक्तूा तेन मन्तुिणालेच्ति अज्ञाइंीतेऽयं राजा न। चेत् कथं नीतिश खकथाकैोमुर्दों वागुरूकाभिलिमिर यति ॥ चतः ॥ यस्य नास्ति खयं प्रश्त्ा श्रुत्रं तस्य करे । ति किं ॥लोचनाभ्यं विहीनस्य दर्पणः किं करिष्यति ॥ ভূমি নিজ সেনার উৎসাহ দেখিয়া সাহসিক আমি কতৃক উপদিষ্ট মন্ত্রণাভে অনবধান করিয়াছ আর নিষ্ঠুর বাক্য কহিয়াছ অতএব এই দুৰ্নীতের ফল এই অনুভূত হইতেছে । পণ্ডিঙের তাহা কহিয়াছেন,নীতি দোষ কোন দুষ্ট মন্ত্রকারকে ন পায় ও রোগ কোন কুখ্যাশিকে তাপ না দেয় সম্পত্তি কোন লোককে গৰ্ব্বিত্ত না করে যম কাহা কে নষ্ট না করে স্ত্রীক্লন্ত বিষয় কাছাকে ভপিত্ত না করে বিধমত্ত হর্ষকে শান্তকাল শরৎকে সূৰ্য্য অন্ধকারকে কত যুক্ত পুণ্যকে ত্ৰিদশম শোককে ন্যায় বিপত্তিকে দনীতি