পাতা:হিতোপদেশঃ (লক্ষ্মীনারায়ণ ন্যায়ালঙ্কার).pdf/৪২৭

এই পাতাটির মুদ্রণ সংশোধন করা প্রয়োজন।

$79 { (हतोयटशः & किन्तु ॥ शुfचईचॆोऽनुरक्ताश्च जाने चत्वापि दुर्लभः । सारसेबूत शृणुदेव ॥ यदि समरमपाख नारित छत्ये भेयमितिंयुक्तमितेोऽन्यतः प्रयातु'चथमरणमवश्यमेव जन्तोः किमिति मुधा मजिनं यश्ः क्रियते । अन्यच ॥ भवैस्मिन् पवनेङ्कान्तवीचिविभ्रमभङ्कुरे । जायते पुख येोगेन परार्थे जीवितव्ययः । खास्यमात्चश्च राघ्रचर्दुर्गं काषेावलंसुहृत् राज्चाङ्गानि प्रकृतयः पेरिाणं श्रेण्वॆ। ऽपि च ॥ देव त्वञ्च खामी सुब्वेष्या रचणिीयः ॥ यतः ॥ श्रकृतिः खमिनं त्यक्तूा स्श्चद्वापि न जीवति । चपि धन्वन्तरैिर्वेद्यः किं करोंति गतायुषि ॥ चपरच ॥ नरेशे जीवलेार्कोऽयं निर्मीलति निमोखति । उदैत्युदीयमाने च रवाविव सुरारुह ॥ अथ कुकुटेनागत्य राजहंस्रय श्रीरे खु रतरं न खुद्घातः छ्त् ः ॥ १ * কিন্তু পবিত্ৰ কৰ্ম্ম নিপুণ অনুরক্ত এতদ্রুপ ভূত্য ও দুর্লভ । সারস বলিতেছে শুন হে মহারাজ যদ্যপি স গ্রাম ত্যাগ করিলে যমের ভয় না থাকে তবে অন্যত্র যাওয়া উপযুক্ত যদি প্রাণির মরণ অবশ্যই তবে কেন বৃথা অপযশ করি । অপর বায়ুর গমনেতে হয় যে ঢেউতাহার গমনের ন্যায় অপ কালস্থায়ী যে এই সৎসার ইহাতে পরের নিমিত্তে প্রাণ ত্যাগ পুণ্য প্রযুক্ত হয় । আর স্বাধী অমাত্য রাষ্ট্র দুর্গ কোষ সৈন্য সৃহৎ নগরস্থ লোক.এই আট পরস্পর উপকারকত্ব হেতুক