পাতা:হিতোপদেশঃ (লক্ষ্মীনারায়ণ ন্যায়ালঙ্কার).pdf/৪৮৩

४६६ ॥ च्तिाषट्शाः ॥ अतिर्टाखायते सत्यं सतामपि खलाक्रिभिः॥चिभिर्विश्वा सितच्चासैा चियते चिचकर्णवत् ॥ राजाह कथमेतत् । स् कथ्यति । चन्ति कस्मिँश्चिद्दने दृिशे मद्दा-कंटा नाम सिंहरुलरह्य सेवकारुत्रयः कार्केाद्याब्रेा जग्बुकश्व । अथ तै ब्बैमह्निः कश्चिदुच्छ्रादृष्टः पृष्टश्च कुतो भवानागतः स्ा थेङ्गिष्टः। सुचात्मदृत्तान्तमकथयत् तत्रते नीत्वा सिंह्रा ऽसै समर्पितः तेनाभंयवाचं दत्वाचिचकर्ण इति नाम कृ त्चारह्यापेितः यथकदाचितमिंइखशरीरवैकुख्धात्भूरूि दृष्टिकारणाच्चाहारमलभमानाले यद्यावभूवुः ततलै रालेाचितं चिचकर्णमेव यथा खामी व्यापादयति तथा नुष्ठीयतं किमनेन कण्टकभुजा । याघ्रउवाच खामि नाभयवाचं दत्वा ब्.मुच्च्ह्रीतरुतत् कथमेवं स्कभवति । যেহেতুক শঠ বাক্যেতে সুবোধ লোকের ও বুদ্ধি চঞ্চলা হয় যেমন চিত্ৰকৰ্ণ ভিন स्नेनकडूक প্রাপ্তবিশ্বাস হইয়া মরিল । রাজা কহিলেন ইহা কি রূপ । সে কহিতেছে । এক মরণোত মদোৎকট নামে সি২ই থাকে ভাহার দাস ভিন জন কাক ও ব্যায়ু শৃগাল অনন্তর ভাহারা ভ্ৰমণ করিভে২ এক উটুকে দেখিল আর জিজ্ঞাসিল তুমি কেন সাখি ভ্যাগ করিয়া আইলা । সে নিজ বৃত্তান্ত কহিল ভদনস্তর উছকে লইয়া সিংহকে সমপণ করিল সে অভয় ,ৰাক্য দিয়া চিত্রকর্ণ এই নাম করিয়া ভাহাকে রাধিল ।