পাতা:হিতোপদেশঃ (লক্ষ্মীনারায়ণ ন্যায়ালঙ্কার).pdf/৫২৫

॥ दृितापदेशः ॥ ته با भुवं सारवतीनान्तु दानादुच्छ्ब्रउच्यते । भूम्युत्थफल दानेन सर्वेण परभूषणः ॥ प्रतिचिक्कमं फलं यच प्रति स्कन्धन दीयते । स्कन्धेोपनेयं तं प्राकुः सन्धिं सन्धिविच क्षणाः । परण्यरेोपकारलुमैचीसम्बन्धकलथा। उपहार च विज्ञे य\श्वत्वारखैव सन्धयः ॥ एकएवापझारखुतु सन्धि देव मतेामम । उपहारविभेदारु, सव्वे मैचविवज्र्जिताः॥ व्चभियॆाक़ा वर्खीयरूवग्दलव्धृान निवर्तते । उपहारादृते तस्मात् स्न्धिरन्ये नविद्यते । चक्रंबाकउवाच ॥ श्रयं निजू परेवेति गणना लघुचेतनं। उदारचरितानान्तु बसुधेवकुटुस्वकं । चपरच। मात्टवत् परदारेषु परद्रवॆषु लेष्वित्। चात्मवत् स्व्वैभूतंषु यः पश्यति स पण्डितः ॥ উত্তম ভূমিদানপ্রযুক্ত যে সন্ধি হয় তাহাকে উচ্ছন্ন করিয়া বলি । ভূমুংপন্ন ভূৱিশস্যদানদ্বারা যে মেল হয় তাহার নাম পর ভূষণ । যে স্থলে ভূমুৎপন্ন শস্যকে প্রত্যেকেতে বখন ৰুরিয়া দেয় সন্ধি পণ্ডিতেরা তাহাকে স্কন্ধে পিনেয় করিয়া ৱলেন । অার পরস্পরোপকার ও মিত্রত ও সম্বন্ধক ও উপ হার এই চারিপ্রকার সন্ধি হয় । আমার সন্মভিতে উপহারই এক সন্ধি কেননা উপহার ব্যতিরিক্ত সবল সন্ধিই মিত্রত। রহিত । আর অভিযোক্তা অর্থাৎ বাদী বল প্ৰযুক্ত রাজ্য গুহ এ না করিয়া নিবত্ত হয় না অতএব উপহার ব্যক্তিরেকে অন্য প্রকার সন্ধি নাই । চক্ৰবাক বলিল এই লোক মাত্মীয়