পাতা:হিতোপদেশঃ (লক্ষ্মীনারায়ণ ন্যায়ালঙ্কার).pdf/৭৯

६२ ॥ झितापदेष्यः ॥ चपरश्च । निर्गु श्वषि सखेषु दयाङ्गुष्वन्ति साधवः। नहि संहरते उद्येात्सु'ा चन्द्रञ्चाण्डालवेश्मनि ॥ यन्यच॥ गुरुरग्निर्द्विजातीनं वर्णानं ब्राह्यणेागुरुः । पतिरेकेा गुरुःस्त्रीणंी स्व्व चाभ्यागतॆागुरुः ॥ चन्यच ।। षतिचि यैस्च भग्नाशॆाद्यच्ात् प्रतिनिवर्त्तते । स् तेनै दुष्कृतं दत्वा पुखमादाय गच्छति ॥ धन्यच्च । उत्तमस्यापि वर्णस्य नोचेपि यहमागतः । पूजनीयेयथा येोग्यं सर्व देव संयॆाऽतिfथ ॥ छ्ध्रेाऽवट्त् मॆाज्जेीरेच् िसंस्रुचिः पचित् श्रावकाश्वाच निवसन्ति तेनाहं एवं ब्रवीमि । तत्श्रुत्वा मार्जारी भूमिंस्पृष्ट्वा कसैं युगति कृष्ण कृष्ण नूते च मया धर्मशास्त्रं श्रुत्वा वीतरागेण इदं दुष्करं बतंचान्द्रा यणमध्यवरुितं । यतः । परख्युरं विवट्सानानामपि भ्रमर्मशास्त्राणं यहिंसापरमेाधम्मदूत्यचैकमत्थं । আর সল্লোকের নিগুণ প্রাণিতেও দয়া করেন এই নিমিত্তে চন্দ চণ্ডাসগৃহেপাত জ্যোৎস্নাকে অপহরণ করেন না। অপর ব্রাহ্মণক্ষত্ৰিয় বৈশ্যের অগ্নি গুরু ব্রাহ্মণ ক্ষয়ি ৰৈশ্য শূদ্রের ব্রাহ্মণ গুরু স্ত্রীলোকেরদিগের পতিই গুৰু সকলবণেতে অতিথি গুরু । এবং অতিথিনিরাশ হইয় যাহার গৃহ হইতে ফিরিয়া যায় সে আপন পাপ তাহাকে দিয়া তাহার পুণ্য লইয়া যায় আর মধম বৰ্ণও যদি উত্তম বর্ণের ঘরে আইসে তবে সে যথোপযুক্ত পূজ্যছয় কেনন অতিথি সৰ্ব্বদেবম্বৰূপ