পাতা:হিতোপদেশঃ (লক্ষ্মীনারায়ণ ন্যায়ালঙ্কার).pdf/৯৫

అర్: ॥ क्ड़्तिापदेशः ॥ चतोऽर्द्धं ब्रवीमि भच्वभचक्येीः श्रीतिरित्घाट् ि। काक्षः पुनराह। भचितेनापि भवता नाहारेमम पुष्कलः। त्चयि जीवति जीवामि चिचद्योवडूवानधः ॥अन्यच्च॥ तिरश्वा मपि विश्वासेोदृष्टः पुखैककग्र्मणा । सतं हि साधुशील त्वान्तचिचञ्चीवयेरिव ॥ किञ्च ॥ स्ाधाः प्रके:पितस्यापि मनेानयाति विक्रियं । नहि तापयितु' शक्यं सागराग्भ शृणे खाया ॥ हिरण्यकेोनूतेचपलखं चपखेन सङ्घ रुं इः स्वॆथः न कर्त्तव्यः ॥ तथाचे;क् ॥ मज्ज्ञै,रेमच्ह्रिषामेषः काका कपुरुषरतथा। विश्वासात् प्रभवन्धेते विश्वासलच ने चितः । क्चिन्यत् श्चुपचेत भवानस्माकं ॥ उक्तचैतत् ॥ श्चुण्ा न च् िस्न्द्ध्यात् सुशूिटेन,पि स्रुन्धिना । सुतप्तमपि पार्णीयं श्मयत्येव प वक् ॥ * * অত খুব আমি বলি খাদ্য আর খাদকের যে প্রণয় সে অাপ দের কারণ লঘুপতন নামে কাক পুনর্বার কহিল তোমাকে আমি ভক্ষন করলে আমার তৃপ্তিজনক আহার হইবে না চি বেরন্যায় নিষ্পাপ তুমি বাঁচিলেই আমি বঁচি । এবং উত্তম লোকেরদিগের সাধু স্বভাবতহেতুক পূণ্যাহ্ম তির্যাগযোনিরদের ও বিশ্বাস দেখা গিয়াছে যেমন डागांब ও চিত্র গ্রীবের । আর সাধুলোক ক্রদ্ধ হইলেও তাহার মন বিকারকে পায় না যেমন অগ্নিতে সমুদ্রের জল তপ্ত করিতে পারেন। হিরণ্যক বলিতেছে তুমি চপল চপলের সহিত প্রণয় কোন প্রকারে কৰ্ত্তব্য নয় পণ্ডিতেরা ইহা কহি