লেখমালা।
पर-सुभट-शिरोभि र्व्योम कीर्ण्णं निरीक्ष्य।
झटिति विसर-राहु-व्यूहधी-बिभ्यदर्क्कः
स्व-
२९
रुच मपि रजोभिः प्रोच्छ्यन् स्वं जुगोप॥(১৭)
चन्द्रस्योद्भवभू र्महीध्रस(श)रणं सत्वप्रधानाशयः
पा-
३०
त्रश्री-महितः स्फुरद्रसमयः सोयं गभीरः परः।
रत्नानां निलयः श्रियः कुलगृहं स्वान्तस्थित-
३१
श्रीपतिः
स्यादेवं सदृशोऽम्बुधे र्य्यदि जलाधारोऽथवा लंघितः॥(১৮)
ज्ञानै र्गीष्पति रूर्जितै र्द्दिनपतिः
३२
सत्पौरुषैः श्रीपति-
र्द्धैर्य्यै रम्बुपति र्द्धनै र्द्धनपति र्द्दानैः स चम्पापतिः।
किञ्चैतेपि गिरोपमान-विषयाः
३३
प्रायः प्रसिद्धे र्ब्बलाद्
ब्रुमः किन्तु वयं स्वयं स्वसदृशः सर्व्वै र्ग्गुणानां गणैः॥(১৯)
यस्य श्रीबुधदेव इत्यनुजभूः
३४
श्रीरामभद्रानुज-
प्राय स्तत(त्त)दसीम-निर्म्मलगुणै र्द्ध(र्ध)र्म्मर्द्धि-शीलर्द्धिभूः।
दानैः सत्फल-पल्लवै र्द्विज-
३५
कुल-प्रीति-प्रदानै रपि
ख्यातः कल्पमहीरूह-प्रतिकृति र्द्दोर्व्वीर्य्य-चञ्चद्यशाः॥(২০)
^(১৭) মালিনী। এই শ্লোকের ‘ব্যূহ’-শব্দ অধ্যাপক ভিনিস্ কর্ত্তৃক ‘ব্যহ’-রূপে মুদ্রিত হইলেও, ব্যূহ-রূপেই ব্যাখ্যাত হইয়াছে;—তাম্রপট্টেও “ব্যহ” অপেক্ষা “ব্যূহ”-পাঠই প্রতীয়মান হয়। ছন্দের এবং অর্থসঙ্গতির সহিত “ব্যূহ”-শব্দের সামঞ্জস্য থাকায়, প্রশস্তি-পাঠে “ব্যূহ”-শব্দই গৃহীত হইল।
^(১৮-২০) শার্দ্দূল-বিক্রীড়িত। বিংশতি শ্লোকের “মহীরূহ” প্রথমে “মরূহ” রূপে, এবং “চঞ্চদ্যশাঃ” প্রথমে “জৃম্ভায়সাঃ” রূপেই উৎকীর্ণ হইয়াছিল; পরে যথাস্থানে স্থানাভাববশতঃ সংশোধিত পাঠ তাম্রপট্টের পার্শ্বদেশে উৎকীর্ণ হইয়াছে। এই শ্লোকের “সৎফল” প্রথমে “শোভন” রূপে উৎকীর্ণ হইয়াছিল; পরে সংশোধিত হইয়াছে।
১৩২
