লেখমালা।
भोजैर्मत्स्यैः समद्रैः कुरु-यदु-यवनावन्ति-गन्धार-कीरै-
र्भूपै र्व्यालोल-मौलिप्रणति-परिणतैः
२२
साधु-सङ्गीर्य्यमाणः।
हृष्यत्-पञ्चालवृद्धोद्धृत-कनकमय-स्वाभिषेकोदकुम्भो
दत्तः श्रीकन्यकुब्ज स्सललित-च
२३
लित-भ्रूलता-लक्ष्म येन॥(১২)
गोपैः सीम्नि वनेचरै र्वनभुवि ग्रामोपकण्ठे जनैः
क्रीड़द्भिः प्रतिचत्वरं शिशुगणैः
२४
प्रत्यापणं मानपैः
लीला-वेश्मनि पञ्जरोदर-शुकै रुद्गीत मात्म-स्तवं
यस्याकर्णयत स्त्रपा-विवलिता-नम्रं स-
२५
दैवाननं॥(১৩)
स खलु भागीरथीपथ प्रवर्त्तमान-नानाविध-नौवाटक-सम्पादित-सेतुबन्ध-निहित-शैलशि-
२६ खरश्रेणी-विभ्रमात् निरतिशय-घन-घनाघन-घटा-श्यामायमान-वासरलक्ष्मी-समारब्ध-सन्तत-जलदस-
२७ मय-सन्देहात् उदीचीनानेक-नरपति-प्र[ा]भृतिकृता-प्रमेय-हयवाहिनी-खरखुरोत्खात-धूली-धूसरित-दि-
२८ गन्तरालात् परमेश्वर-सेवासामायात-समस्तजम्बूद्वीप-भूपालानन्त-पादात-भर-नमदवनेः पाठलिपु-
^(১২) স্রগ্ধরা। এই শ্লোকে “কান্যকুব্জ”-শব্দ মূললিপিতে “কন্যকুব্জ” রূপে উৎকীর্ণ আছে। “दत्तः श्रीकन्यकुब्जः” লিপিকর-প্রমাদ বলিয়াই বোধ হয়। “दत्तश्रीः कन्यकुब्जः” পাঠ গ্রহণ করিলে, অর্থ-সঙ্গতি রক্ষিত হইতে পারে। এক সময়ে “কান্যকুব্জ” যে “কন্যকুব্জ” রূপেই লিখিত হইত, অন্যান্য তাম্রশাসনেও তাহা দেখিতে পাওয়া যায়। অধ্যাপক কিল্হর্ণ তাহার উল্লেখ না করিয়া, এখানে ‘কন্যকুব্জকে’ কান্যকুব্জ পাঠ করিবার উপদেশ দিয়া গিয়াছেন। কিন্তু কন্যকুব্জ-পাঠ লিপিকর-প্রমাদের নিদর্শন বলিয়া স্বীকার করা যায় না। ‘কন্যকুব্জ’ই এখন ‘কনোজ’ হইয়া পড়িয়াছে; আকারটি যে কত কাল বিলুপ্ত হইয়াছে, তাম্রশাসনের পাঠে তাহারই ঐতিহাসিক তথ্য প্রকটিত হইয়া রহিয়াছে।
^(১৩) শার্দ্দূল-বিক্রীড়িত। এই শ্লোকের “মানপৈঃ” শব্দ “মানবৈঃ” হইতে পারে বলিয়া অধ্যাপক কিল্হর্ণ অনুমান করিয়াছেন। প্রথম চরণে “জনৈঃ”-শব্দ থাকায়, পরবর্ত্তী চরণে তুল্যার্থবোধক “মানবৈঃ”-শব্দ প্রযুক্ত হইবার সম্ভাবনা অল্প। “মানপঃ”-শব্দ সংজ্ঞা-শব্দরূপে ব্যবহৃত হইয়াছে বলিয়াই বোধ হয়।
১৪
