পাতা:প্রবাসী (পঞ্চবিংশ ভাগ, দ্বিতীয় খণ্ড).djvu/৫৩৩

¢०२ প্রবাসী—মাঘ, ১৩৩২ [२८* खांनं, २ब्र थ७ रु'एन महो cब्रु ৰাই বেগে नूठन cदवनां ཌིཀྐི་མ་ উঠে তার जोर्नेि ठो'द्ध ििक क्षुद्दङ्ग- नूठन ब्रॉनिंगङrह । বলি তারে, “পাজি, বেরে দুই আজি, ८ष-ङ्क्षीं चरेिन् िबणि .को, দূর করে দিকু তোরে।” বে-ব্যথা বুঝি না জাগে সেই ব্যখ, ধীরে চ'লে ৰায়, ভাবি, গেল দায় :- छोनि जt &rगहिं कांहtब्र खांब्रष्ठt পরদিন উঠে দেখি কারে গুনাবার ভরে । স্থ কাটি ”ཝཱ་ :་རྨ बांशवः पर्व,गछाठ,दिलांन,३ठिशन नबकिङ्करें 4क जडूठ जत्रूमकांन, 적 o झुम्ल dा क ! -अर्कप्न बङन भtपू१ इो९ब्लिु-इ९प्लिएछ बोक cषtछ-cथप्द्र क्लाशtइ ७क প্রসন্ন মুখ, § o দুখ, *iष cषंएक अछ श्रृं८९, णका tषं८क जकाiखtब्र । क्विबांबद्दबछ cनरें एऑलु : o | 意情 পরম রহস্যপূর্ণ বিরাট অনুসন্ধিৎসা এমন অল্পপরিসরে এই এশিয়ার ছাড়ালে না জড়ে, কি করিব তীরে, जैक-cरूitतंब्र कविब्र बडtज्ञ cकमव क'tब मछौदछ शांछ कबृष्ठ *ांवृष्ण, মোর পুরাতন ভূত্য । “ব্যাট বুদ্ধির টেৰি” কথাটার গারে কি শুস্কৃত মাখিয়ে eেeয় इtब्रtइ ! অজিত-বাৰু যে বলেছেন চিত্রাতে আর চৈতালিতে রবীন্দ্রনাথের কাৰ্যজীবনে খুব বড় একটা সম্পূর্ণতা লাভ হয়েছে, সে-সম্বন্ধে কোনে সঙ্গেহ নেই। চৈতালিব সনেটগুলো বেশী প্রশংসাৰোগ্য এইজছে যে, &द्र चानकछप्लांप्ठ अंडौब्र छान चछि थझकषाग्न कभरकांबछrव कृtः উঠেছে। কবির মানস-প্রকৃতি যে এখন কত সবল, তার পর্যাপ্ত পরিচয় রয়েছে এই চৈতালির সনেটগুলোর ভিতরে । এইবার চিত্রার জন্তধ্যামী জীবন-দেবতা প্রভৃতি স্ববিখ্যাত কবিতা-সম্বন্ধে কিছু আলোচনা করবার সময় এসেছে। রবীন্দ্রনাথের জীবন-দেবতাকে নিয়ে ওঁর সমালেসক্ষর যথেষ্ট গোলমাল পড়ে cनtइन । जोश्रोग्नङ्ग कोtइ किछु रुा|wiझाँ5 अछ cोजएशटल रु'tज भएन इह न । चांषब्रl cनांछ कथाब्र बलूरठ कांहे, अदौठनाप्थब्र बौवनcगर७fब्र अर्प-बरौवनांtषब्र यठिछ । अक्छ यछिष्ठ नृञएलई cष क्ष*ि पूंबई शब्रिकीब्र कtद्र बना इण. ठा बद्र। उrर, 4-कषाद्रि मात्र जांबब्रां गवांई गब्रिक्लिष्ठ : जांब्र अभिांtशन जवां★ई अब्रक्खिद्र छांना আছে ৰে 'অপুৰ্ব্ব, অপরূপ, ‘নৰনবোন্মেষশালিনী, এইসমস্ত হচ্ছে এর বিশেষণ । ইতিহাসে দেখা বা প্রতিষ্ঠাৰানের প্রায়ই নিজেদের অন্তর্নিহিত শক্তি-সম্বন্ধে সজাগ। সৰ্ব্বসাধারণের ভিড়ে ওঁরা বে বেমালুম খাপ c°दग्न cवप्ठ witब्रन नl, &-रूक्षट्टैि निtछब्र भtन छैiब्रl ठाप्ल-ब्रकबई अनिन, अग्नि निtछप्नद्र वन्तर्निश्छि 'हे अछाएक छैइ प्रिक्रश्न कङ्गहे णांणन रूछन । 'मांननी'tठ छ'ब्रकिहू शक्लिष्ट्र जांभब्रां citब्रहि । (নিলুকের প্রতি, পরিত্যক্ত, ইত্যাদি)। তাই জামাদের মনে হয়, बगैवनोष ऊंच्न थञ्चाङ्ग-भाठि बई अनाषाञ१क्क भञ्जम शाश् आँझ পরম বেদনায় বহন করে আনৃত্তে-জানতে শেষে পূর্ণ যৌবনে অনেকটা *:बांगूंत्रेि • ब५gठ cणंरद्राइन, कि छांद्र चव्रण । একি কৌতুক নিত্য-লুণ্ঠন ७tत्री ८कौछूकबशै। জামি মাহ-কিছু চাছি বলিবারে वलिप्ठ निरठह कहे ? नूठब झ्च चाकद्र यांश्च लब्रां चांबtन हुd छ'tण वांद्र, ميج---- - cगई ठस्रष्क छैनृषांछि कबृष्ठ श्रृंiग्नि ७शन क्रबठt चांभाटनब्र cनई । बदौठानांषक cष विच-कवि * बर्षt९ दिवङtवब्र कति बांभाi cप्रखप्रा झरब्राक, छौ'ब्र 4कठिळ७ यष्ठिब्रgन नम्र । দ্বিতীয় পূর্ধ্যায় कब्रन চিত্র ও চৈতালিন্তে কবিপ্রতিষ্ঠার এক পরিপূর্ণ জয়প্রকাশের *ब कछन।irछ cणधि-कबिब्र नूठन cळ्शबl। ७धन-भक चरइंद्र ६ब्रদেশে কৰি এসে দ্বাড়িয়েছেন যার পুরো পরিচয় তিনি অবগত নন; কিন্তু পিছনে-ফে'লে-জাস ঐশ্বর্ঘ্যের পানে চেয়ে আর তিনি তৃপ্তি পাচ্ছেন না। छैत्र ७३ जबइब्र इशि कछ इकब्रडाप्त कूtः ब्रtन्नtइ कब्रनla &थषेत्र कविडॉक्लेष्ठ । रुक्७ि मका अभिप्इ अन्नभइरत्न, नव जत्रौठ cन:इ इंऋिठ थाभिब्र, शशिe मजौ बाहि अनख जषtब्र, राषि७ क्लोखि चांनियह जटल नाभिग्नां, মহা জাশঙ্কা জপিছে মৌন অন্তরে, क्ङ् िनिनख ववख*न छांका, ठबू विझ्छ ७tब्र बिहण cबांब्र ७शनि, यक बक ¢कांtब्रां न श्रृंiथt । अहें रूछन-कांवाषनि७ cय कब्रनाब cनोचरर्षीब क्ङ् िक्tिब्र गा? नी कब्र वांद्र छl नग्न ; खtव शवशं ब्रशैव-कांश-मोशिष्ठाब मtछ ধীদের পরিচয় আছে, ওঁর এর ভিতরকার সাৰ-কাটির খবর একটু cवर्णौ ब॥ बिtब्र शांtब्रन नt । छ-शक्ल कविब्र बैंब्रिां नवनांबब्रिक छैitनद्र कांरह नांषक-ब्रबौठानांप्षब cणोद्रव कवि-बबौवनांtषद्र cनौब्रह्वब्र काँहेष्ठ श्वकैe कम नग्न ; cगमनl. झहेरै नयांनछांtव छैitनङ्ग कांtइ छौक्ठि । उi३ &ई विठोब्र”ईjांद्र ब्रौवानां८षब कांबाiप्णांछनांब मtव-नरज छैiब जांशांख्रिक मांषनांद्र यष अकई बूकंठ जांमब्राcछहे रुवृक्। 桑 अषव कविठा जानिक छैछछ शाह। अब बोणध" करिठांकेि अछि विषाष्ठ । cष विक्ण यछौक्राब्र इदि कवि बैंरकाइन्, कि-७क *ीख जषs निरिए cदगनां छां'ब बखtन जखtद्र ! शl७न बिी, &्रीशं शिश् एव, নি বাতাস ছিকুৱে পৰে। • िदक्क थछ थर्ष७ चांगृह। किड ठi"रळ কোনাে বৈশিষ্ট্য बांग्लङ् सृष्ण ऋन हब नl । जडाकांब्र कबिंधांtबई विश्वकदि ।