বিবাহ ও পূমেনে শ্মশান হইতে গৃহপাশালে প্রজ্ঞাবর্তন করেন, তখনও छैiशग्न नtभ थे अचछ*हे चावश (२) । प्रकार हिनूবিৰাহ স্ত্রীপুরুষ সংযোগের একটা সামাজিক নীতি মৰে, ইঞ্জিয়विगाrनग्न नामाथिक विशिनिर्थिडे निtáीव फेनब्र नटर, जषयां *ाईझाषtईब्र निभिद्ध जैौभूब्रब ७कणै नामांजिक क्कन व Con1ructं न८ट्, ऎठश्! ५ेन श्ळैt॥ षष्ठः ५ारं बिभ्रुशैशृघ्नन् ७कौं मशबङ । नामांजिक औषप्नब्र सेइ ७कणै भशबऊ बनिब्राहे नश्नांब्रथ८५ बियांइ अद*क6दा ॥ फॉरें भांज्ञकांब्रभं१ धक वांरक उंहब्र दिथान कब्रिब्रांtछ्म । बिठांचब्रांइ आsांब्रांशांtब्र बिंबांtइग्न निष्ठाष चौक्लड इऐब्रांदइ ! यथा “রতিপুৱধৰ্ম্মনে বিৰান্ত্রিৰিধঃ তৱ পুৰাখে বিধি – - "ן לייזה si : זס)f अर्थां९ ब्रकि, भूब ७ श* dहे जिविषांt{विदांश् । छत्रtषा * बार्थ क्विाश् रिक्षि-निङा ७ कांबा । ५ख्त्रांब क्विांरश्द्र निङाफ (७) चैौकृङ हरेशांtछ् । शृश्शथमैौद्र नंप्च भूब्रांर्ष विवांश् निडा, शांश निऊा ठांश मा रुबिtण <थडावांब्र षt । সুতরাং ঋষিগণ সামাজিক হিতসাধনের ও গার্হস্থ্যধৰ্ম্ম প্রতিगाणामग्न निभिख दियांtश्द्र श्रवॐक6वाडांद्र बिंशांन कब्रिड्रां গিয়াছেন। সকল হিন্দুশাস্ত্রেই বিবাহের নিত্যত্ব প্রতিপাদনার্থ লহু শাস্ত্রীয় বচন পরিদৃষ্ট হয়। • “न शूरश्* शृश्श्ः छांडांर्षीग्रां कषारउ शूरौ । थञ्ज छर्थ श्रृश्: उज फोर्षाशैम१ श्रृंह१ वनस्।” বৃহৎপরাশরসংহিতা ৪৭• । cकदन शृश्दांन बांद्रा श्रृंश् रुग्न न, डांर्षांद्र नश्छि (९) “शृण्ड छáद्रि नाक्षौ धे अक्रहाई वाषइिठा"--भषूनश्ठि । (०) “निडा नर वाषाढून कशििडि बाद९ ।। ইত্যুজাতিক্রমে মোৰ জন্তেরভাগsোদনাৎ। कजयछिर्षौंकनब्र छ छब्रिड बिक्ति कीर्लिंफन् ।” चर्ष९८ष शिक्षिाएका बिजा भक व गन नच षारक, *दोषबौषन कब्रिtष" कि६१ -कप्रोध् शख्षम कक्रिrष बां**रैक्वन निtर्वनं चांtक पां जज्वान (नांवथखि थाहक, किtष ठाiन कaिrष बा, अग्रण मिtर्थन षांप्क जषषा कि भएकाइ भूशः भूका: च:॥१ १ीश्, दॊषॆ॥* भिक्षि निष्ट) षशि॥ चखिशिखं एव ।
- अधाrन हरे अकन्नै षष्ठन बांज ७ख्ख इश्न :s ) ७॥१iश्रूषव: wiषl गयांबूंख! षष॥रैिषि।
उषप्श्ड विजा ७iर्षां* नपर्नौ६ जचोभिडांन् ॥ ( बघू ०१० ) ९ । चरिमज्जचव्र१ णचनाk बिाजूषप्र९। (षाखवकानश्ङि •rs२) • । किन्नड विथिषखार्पोक्नयामा३रभाजधार् । (श्रषनश्७िl sर्ष जषाइ) • । ध्रुश्दः नवृनॆर उर्दा किन्नशांनछनूरी पकैइनैौन् । [ १♚ॐ } & ( citष्षमंश्७ि sf च: । ) t श्रृंtर वांग कऋिणत्रे इंदइ छ । cषषांप्न छां★ा cगरे पीएनहे श्रृश्, अर्थशैन श्र क्नगश्त । # মৎস্তকে তন্ত্ৰে আছে— “जनांब्रश ग्रंठिनििरक जर्कॉखछांकणां* बिछाई । क्रुङ्गोर्छन९ बइोश्ञ९शैमच्चोहर्श बिक्यिरङ्ग६ छ । একচক্রে মুখে ঘৰজেকপক্ষে ৰখা খগঃ । पत्रकांरर्षांशन जङ्गलबनरषां★ा: जर्ककन्ईछ् ॥ ভাৰ্য্যাহীনে ক্রিয়া নাস্তি ভাৰ্য্যাহীনে কুত: সুখম্। छांवाशैरन श्रृंश्९ पछि ठब्रांडॉर्षां६ जबांथcध९ ॥ সৰ্ব্বশ্বেমাপি দেবেশি ! কর্তব্যে দায়সংগ্ৰহঃ - ( মৎস্তস্থঙ্ক ৩১ পটল ) छर्षाशैन दाखिङ्ग ऊि नाहे, ठाशग्न नक्ण क्लिङ्ग निक्षण, ठांशब्र cववभूज ७ भशषप्ल चषिकांद्र माहे, uकष्ज ब्रश ७ थकनच *चगंब्र झांइ उर्षांशैम बाडि जकण कांtéी अtशां★|; ; ●ांर्षांशैटनङ्ग किब्रांश्च जषिकांच्च माहे, छांर्षांशैरनञ्च श्रृंथ नाँहे, ভাৰ্য্যাহীলের গৃহ নাই, অতএব ভাৰ্য্যা গ্রহণ করিৰে, হে দেবেশি ! সৰ্ব্বশ্বাস্ত হইয়াও জারপরিগ্রছ করিবে। শাস্ত্রীয় বচন প্রমাণসমূহের দ্বারা অতি স্পষ্টতঃ সপ্রমাণ গৃহিণী ও সহধর্ষিণ হইতেছে যে, হিন্দুর বিবাহসংস্কার গার্হস্থ্যাশ্রমের ধর্শ্বসাধনমূলক । গ্ৰীধৰ্ম্মনিরূপণেও স্ত্রীলোকদের গার্হস্থ্যধর্শের প্রতি দৃষ্ট पप्रांक्लहै कब्रांद्र यश्ण ॐएम* ७थमख शहैब्रां८झ । *ष्ठिन्प्रैौब्र এক প্রাণতা, পতিয় প্রতি এবং পতির গার্হস্থ্য কাৰ্য্যাবলীর প্রতি পত্নীর তীব্র মনঃসংযোগ প্রভৃতির নিমিত্ত বহবিধ উপদেশ শাস্ত্রে দেখিতে পাওয়া যায় যথা— “ল ভাৰ্য্যা যা গৃহে দক্ষ সা ভাৰ্য্য বা প্রিয়ংবদা । সী ভাৰ্য্য যা পতিপ্রাণসী ভাৰ্য্য যা পতিব্ৰতা ॥ সততং ধৰ্ম্মবহুলা সততঞ্চ গতিপ্রিয়া । সততং প্রিয়বক্ৰী চ সততং ঋতুকামিনী ॥ পিতৃদেবক্রিয়াযুক সৰ্ব্বসৌভাগ্যৰনিী। षट्चनैिी छबिडार्थी cरयग्जां न श्र महिषः ॥ यञ्च छांér ७गंखा छ ठाउँीब्रमष्ट्रश्नांबित्रैौ । जब्रांप्मन फू नख्हे गा विंब्रा न यिब्रा यिब्र ॥" (গাঙ্কড়ে নীতিলার ) महांकांग्नरड निविज्र श्रांtझ् “জৰ ভাৰ্ধ মনুষ্যস্ত ভাৰ্য শ্ৰেষ্ঠজন গণ । ভাৰ্যা মূলংক্রিৰীত ভাৰ্য মূলং ভৱিষ্যত । छांéांदद्धः किद्रांक्ख: नउर्दी भूझ्टवविजः । छांéांबख* <थcभांषरख छॉर्षमंक्ड*थिइंदिपङta ♚
