পাতা:বিশ্বকোষ একবিংশ খণ্ড.djvu/৫১৮

সাবিত্রী f exo j. नान्नैोई नाविर्द्धी, uहे ८क्री गब्रवर्डौ, श्रीब्रजैौ ७ वचां* নামে খ্যাপ্ত । “ङड: गरजनङउछ डिसl cरश्वकचक्र । शैौक्रणमईबरुद्राक्ष६३ गूक्रवक्नॉनष९ ॥ चंडव्रण छ न थांठां गांक्जैिौ 5 बिनंछt७ ॥ जब्रचछाथ शान्नर्जी उकारी छ नब्रडन ॥” (म६छ५ ७७०-७२) ७हे नांबिजैौ cझबैौहे विश्राडिक्रिजब्र अकबाब डेणाश ।। ७हे जांविर्सौन्न खेलांनमा दीघ्राहे अांचA निःtथाब्राणांड कब्रिध्ना थiएकम । *बभूब्रांप्न ऋडिथt७ s१ जशांरब्र णांविबौद्र जश्वनाम कैौउिंड হইছে, সাৰিীয় উপাসনা করি ৰে জি. এই সংলনাম नां# व थदन करब्रम, डिनि णकण नानविमूङ शहेब्र ব্ৰহ্মলোকে স্বাস করেন। ( মৎস্তপূৰ্ণ গঠিখ" ১৭অt ) ● डेनमब्रनकई, छेननब्रमणश्काग्न । “জ ষোড়শাৎ ব্রাহ্মণস্ত-সাবিত্রী নাতিবর্ততে। আ দ্বাবিংশাৎ ক্ষয়বঞ্চোর চতুৰিংশতেধিশঃ । ( যুদ্ধ ২২৮) “সাবিত্ৰীশৰোন শুদণ্ডুৰচনসাধনমুপনয়মাখ্যং কৰ্ম্ম লক্ষ্যতে।” ( মেধাতিথি) ব্রাহ্মণের ষোড়শ বর্ষ, ক্ষত্ৰিয়ের দ্বাবিংশতিবর্ধ ও ৰৈপ্তের চতুৰ্বিংশতি বর্ষপৰ্যন্ত উপনয়মসংস্কারকাল । এই কাল পর্যাপ্ত कथन७ नादिर्बौ अडिक्लभ कब्रिtव न । फेननब्रनकttण नांविर्द्धौमैौक इग्न, dहे छछ ऐप्लेख गरकांब्र७ गांविdौनां८भ वर्मिष्ठ इञ्च, फेख कांशभाक्ष शनि व4öब्र गाबिंबैौशैक्रिङ न हन, डांश श्रेंटल তাহাদিগকে ভ্রাত্য কহে। পরে সাবিত্রী গ্রহণ করিতে হইলে যথাবিধানে ব্রাত্য প্রায়শ্চিত্ত করিয়া তবে তাছাদের সাবিত্রীशेका श्श्व। बाञ्चगवाणरून दानन दर्द बद्रानद्र नब उननबन मा श्रेण সাবিত্ৰীপতিত হন, সুতরাং এই মোৰপরিহারের জন্ত মহাৰ্যাঙ্কতি 4. হোমরূপ প্রায়শ্চিত্তাল্গুষ্ঠান করিয়া ভৰে তাছাকে সাবিত্রী দেওয়া | কর্তব্য। উক্ত প্ৰায়শ্চিত্তাহান না করিয়া সান্ত্রিী উপদেশ দিৰে ন, সুতরাং ব্রাহ্মণবালকের ১৬ বৎসরের উৰ্দ্ধ ব্রাত্যকাল হইলেও | দ্বাদশবর্ষ মধ্যে সারিত্রী উপদেশ দেওয়া সৰ্ব্বতোভাবে বিধেয় । এই কাল অতিক্ৰম করিলেই প্রায়শ্চিত্তার্থ হইয়া থাকে। ব্ৰাহ্মণ, ক্ষঞ্জিয় ও বৈগু এই বর্ণক্রয় উপনয়নসংঙ্কারের পর श्हेप्ड झछि दिन जाँचकोप्ण अर्षी९ याफः, यथााह ७ जाङ्ग१ जकिकाळण पछखेिनइकां८ङ्ग u१कोऽछिड़ जांबिब्ली : छत्र कब्रिवन, हेहांत्र विषद्र बश्रड णिषिङ जाएइ cष, (*ङ्कडू६ः 'प्रू बाबडि क्र।) अभव ७ वादडिभूर्तक cर , cदशल बांभ१ eथtडाक जकिंकांtण, अबश्ङि मtब. नांविकी জপ করেন, তিনি সমগ্র বোপারে পণ্য লাভ করেন। খিনি এইরূপে সাধিীর সহজ জপ করেন, লর্ণ ৰোগ মিশ্বোৰ ইতে बूङ श्न, उल्लण डिमि७ अकमात्न क्श्रनाथ श्रेप्च् मूक श्न। cष रिब औरे नाविजैौब्रन पक् श्रज् विदूरू श्न, जषव क्षकारण ३शन जइ*ान मा कब्रन, जिनि शाहूशवाश्च मिनिड हरेशा दाएकम। नाक्जैिौहे अकबाज बकथखेिंद्र अनाब, विनि थङिश्नि मित्रणन रुश्द्र ख्नि व९गइ गरीड अनव ५:ाकडिब्र जहिङ जाविढी जन करब्रम, डिमेि नब्रवकन्न गांकै* #लाउ करण्म । वाइन छात्र नजि ऋषऋ विध्द्रन कविप्ङ नाएछन, फक जाकां८लग्न छांद्र नर्संशांनी शदेब्रांe मिर्णिखं थां८कम । ७कांचाइ sानकरे गइब बच, eयाणाशांमबब्रहे नब्रम उनछ ५षः गाविजौश नब्र जनज cरून मज आहे, ऐश३ मजनबूदत्र बरषा cथः । “अफक्कब्रम्बडाक् अनन् बाबडिभूकि१। সন্ধায়োর্বেদ্ববিদ ৰিপ্ৰো ৰেহ্মপুণ্যেন যুজ্যতে ॥ गश्वङ्गरुषङाछ बश्रिब्रफखुिरु५ रिजः। মহুতোইপোনসে মাগাস্বচেবাছিৰিমুচ্যতে । éकाब्रशूर्किकगणित्वा अशशांशङ८ब्राश्वाब्राः । ত্ৰিপদ চৈৰ সাৰিত্ৰী বিজ্ঞেয়ং ব্ৰহ্মণোমুখং ॥ cषांशौष्ठ २श्छहtछऊां९ जैौ१ि वर्षीणाडविाङः । স ব্ৰহ্মপারমভোতি বায়ুভূতঃ খমুর্তিমান ॥"(মন্ত্র ২৭৮-৮১) फेख यष्मानि चाब्रl छांना वांछ cष, गाबिजैौजन्हे विजांठिদিগের একমাত্র পরম তপস্তা । দ্বিজাতি এক সাবিত্রী উপাসনা খায়াই ইহ ও পরলোকে সকল প্রকার নিশ্রেয়ঃ লাভ করিয়া থাকেন। দেবীভাগবতে লিখিত আছে যে প্রথমে ব্ৰহ্ম সাবিত্রী উপাসনা করেন, তৎপরে দেবগণ, এবং তৎপশ্চাদ বিদ্বৎগণ ইহার পূজা করেন। অনন্তর এই ভারতবর্ষে রাজা অৰ্থপতি, তৎপরে द4 कडूडेब्र देशद्र थाब्राषना कब्रिब्राझ्णिन । “ব্রহ্মণ বেদজননী প্রথম পূজিতা মুনে । দ্বিতীয়ে চ ৰোগশৈস্তৎপশ্চাৎ বিছৰাঙ্গণৈঃ । শুদা চাৰ্থপতিভূপঃ পূজামাল ভারতে । তৎপশ্চাৎ পূজয়ামাম্ব বর্ণাশ্চম্বার এব চ।” ( هسcrthsts'*'s alseté ) উক্ত পুরাণে লিখিত আছে যে, একবার সাবিত্ৰী জপ করিলে विनङ्कङ •ांगभग्न शब, बलवांच्च ज* कब्रिtण क्मि ७ ब्रांजि ●हे फेडद्र कष्णद्र नान क्षष्ण श्रेजा थाएक। नउवाब बन कब्रिहण মালার্জিত পাপ, সহস্রৰার জপ করিলে সাংলগ্নসঞ্চিত পাপ, जण जन कब्रिहण हेए छtग्रब्र गान ५द१ गभगक्र जन कब्रिहण जछ जाग्रद्र नान, भख्णन जन कब्रिtण गर्ज़ जाग्रद्र शांडक क्निडै हद्र। बन नङ णच जन कब्रिrण भूखि इहेब थांप्क ।। ७३ गाबिजैौ cारीक cणाणाक उग्रशन् बेझ्क पा बकाइक गान कान।