পাতা:বিশ্বকোষ একবিংশ খণ্ড.djvu/৭২৭

‘aश्वावनमा शचौ* शूबब्रिच बभोजन६ ।। ৗশক্ষান্ধখ কাৰ্য ভক্ত দেৰগৃহৰপি - ( ব্ৰহ্মপু' ) छथब्रबिरड वषविषाप्न शर्कौभूजा कब्रिब्राचcथ मिजिज्र शंोप्द, ठ९णरब अच्rकारण उदिरशाङ काई कत्रुि ह्युम्न ! <हें निन गवड ब्रांखि धनैौन आणिब्रां রাখিতে হয়। প্রাতঃকালে बङ्गदीकच ७ नज बकणाकरे बांक, सांब्र कूक्षणयत्र अवर लेख এীপৰজন করিয়া অঙ্গে গোরোচনা ও অক্ষত লেপন করা गचैौभूज कब्रिरङ शह। ‘স্বধরাজেরুষঃকালে প্রদীপোজ্জলিঞ্চালয়ে। বন্ধুবৰ্জনবন্ধংশ বাচ কুশলয়ার্কয়েৎ ॥ ७चौ°क्कम९ कt६९ लक्षैौयत्रणtइछएव । cशाप्नोष्महिुरैश् १ शिषरनिषू णष्ठि: ॥“ ( अिश्वि) জখয়াজির প্রভাতকালে নিম্নোক্ত মন্ত্রপাঠ করিয়া লক্ষ্মীপূজা कप्लिए७ इङ्ग । “বিশ্বরূপন্ত ভাৰ্য্যালি পদ্মে পয়ালয়ে শুভে । मरांगहि नमखछाः प्रथब्राजि९ कूझष cम ॥ बर्षfश्[:ण मश्itवiं श्मश्रं फ़्ष्ठुख् झड१ ।। জখয়ারি প্রভাতেইস্ত তন্মে লক্ষ্মীবাপেহেতু ॥ ब ब्राजिः गर्दछूठांनार या 5 cनtवषवश्डिा । সংবৎসরপ্রিয়া যা চ লা মমাজ্ঞ সুমঙ্গলা ॥ মাত ত্বং সৰ্ব্বভূতানাং দেবানাং হুষ্টিসম্ভব। আখ্যাত ভূতলে দেৰি মুখরাত্রি নমোহন্ত তে ॥" (তিথিতত্ত্ব) মুখলক্ষ্য ( ত্রি) জখেন লক্ষ্য । সৌম্যমূৰ্ত্তি। মুখবৎ ( ত্ৰি ) মুখমস্তান্তীতি মতুপ, মস্ত ৰ । মুখযুক্ত, মুখবিশিষ্ট, সুখী । ( অব্য ) স্বথমিব ইবার্থে ৰতি । ২ মুখछूणा, श८थब्र छांद्र । মুখবত্ত (স্ত্রী) মুখবতো ভাব তল-টাপ, রণীর ভাৰ ৰা शृङ्गं, झष, चानश्चयः । মুখবর্চক (পুং ) মুখং বর্চরতি উদ্বীপরতীতি বর্চ-চি-খুল, अब्ञिकांचाब्र, 5णिङ नांजिमाणै । (अबग्न ) মুখবর্চ (পুং) ঘৰ বঙ্গাতীতি বা জয়ন। मछिकोक्रान्न । श्थरुन्न (१९) ब्राजप्छन । (ब्राअङब्र' s।१o१) २ श्रूविज्रा बणैौधुङ यांफ्रैंौनकवि । মুখবহ ( ) ৰছতীতি बृह-चा. झषष्ठ बश्ः । সুখদাতা। श्थवान (५) इषः शषकन बाणा बछ । • कणक्षिर, ब्रनिड फब्रपूण, नर्वाद्र में पदूख । (ब्रज़्माणl) (जि) २ प्रtष जदशनकाईो, याशब्र दान अधीं९ अवशन रथकब्र । মুখবালন (পুং স্বধ বাসউক্তি বলছি"। হথৰাগন গঙ্কর্য । XXI [ १२é } . 'द्रषबांगक्रश भष जॉरकाश भूषवानना ।r * :):" रषदांगम देrडारक उडवानन ऐडानि “ (भषत्रक्ष*). স্বখবিষ্ণু, স্বভাৰিখৰণীত একজন প্রাচীন কৰি। - इश्शवैौञ्जा (जि) घषवैौवनाशंभी, वृइवैौखमरबाश्री। प्रशभग्नन (गै) शषर प्रषकब्र नहनः श्रृंवा । प्रभजनक भवा । शथुना (औ) शं भङ्गः श्रश्ाम षष्ठtः । श्हथ भङ्गबश्tङ्गि१ शौ । श्थभशा (शैौ ) श्चनह भवा, श्रुषिग इष्टमनिष्ठश्च । স্বখশৰ্মন, इलांविडtदलैौक्षुड ●थाईौम कवि । शथभाग्निन (जि) शषt cत्ररङ के निनि । ऋषभद्रनकांबी, ििन श्rष भब्रम काब्रन । जिब्रा ठीक् । श्षभनैि, श्रष श्रृंम्ननकार्मिंगै । श्शं★ौङ (बि) शथकब्र अषक गीडण । (ब्रांभांब्र१ ७१v४०) पूरथश्चय (जि) अंठिशथरूछ, शषथवभजूड । স্থখগ্রব্য (ত্রি) মুখশ্রবণযোগ্য। इवजःख् ि(शि ) श्न ग१३६ । प्रथषङ्गिां ग,ि शांशन्। श८१ वृकिथांसं हरेंग्रांटाइन । ( ब्रामाछ१ २:७०७) মুখসংবেশ (ত্রি) শ্রুতিমুখকর। মুখসংস্থপ্ত (ত্ৰি ) মুখেন সংস্থগু: মুখমুখ, যিনি মুখে निम्लिङ होम्नप्झन । স্বখসংস্থ ( ত্ৰি ) মুখে সংস্থা স্থিতি র্যস্ত। মুখে অবস্থানকারী। বুখসংস্পৰ্শ (পুং) সুখজনক সংস্পৰ্শ, মুখম্পৰ্শ, যে স্পর্শ মুখকর । সুখসঞ্চার (ৰি) স্বখে সঞ্চরণযুক্ত। (পুং ) মুখে बिष्ठन्न१ि ।। মুখসঞ্চারিন (ত্রি) মুখে সঞ্চরতি চয়নি। হুখে সক্ষরণ শূল, যাহার। মুখে বিচরণ করেন। রখসন্দুহা (জী) স্বশীল গাতী, ৰে গাষ্ঠী সুখে মোহন कङ्ग थाम्न । (खम्लङ ) সুখসন্দোহা ( স্ত্রী) মুখেন সন্দোহা । সুশীলা গাভী, পৰ্য্যায় সুব্রতা, মুখচুম্বা, মুখদোহা । ( ছেম ) মুখসম্বোধ্য (ত্রি) স্বাধন সৰোধ । इथ८वtषा, छ्थषांब्रt बाइॉग्न cशां५ इब्र, जनांब्रॉनगोष] । সুখসলিল (রী) মুখজনকং সলিলং। উঞ্চোদক, উকজল, মুখাৰু, মুখোজক। জল উক कब्रिब्रl cनयन कब्रि८ण डॉशब्र आब्र ८कन cप्राव थारक ना । शिठकब्र दणिइ बच्एक थे अण६* মুখগলিল ৰল হইয়াছে । ( চক্ৰৰ ) মুখসাধ্য (ত্ৰি ) মুখেন সাধাঃ। স্বখাপ্পা লাখ), ৰাছ জফ্লেশে गॉथम कब्र बांग्न । মুখমৃগু (জি) মুখেন মঞ্চ। স্বৰে निर्रिशः । মুখমুপ্তি (গ্ৰী ) মুখেন স্থঞ্চি । স্থখনিজ। >ya