মেজকত্রাঙ্কশ [ eae ) (कांछकद्धचह्नर्थ थपिँड श्हेब्राह ०१ उदिशभूद्वान श्रेरक जामा गाइ, ऋषीग्न नश्फि छ५णज़ी जिकूड द शषबौश गूजा कब्रिtछ श्ड ॥ ७३ शयनैौब्र कथा जबढाण्ड७ बर्षिण श्राप्इ ।, अधिनूरब्राश्डिमेिtअङ्ग जानेिङ्गtपङाग्र जांमख शहनैौ ? ॥ ७डडिग्न चाइ नबूजब नूजांक ७ बिक्विावश नमूबब छाब्रडौड़ जारीशरणब्र अङ्गझन हिल । किरू बर्डमान भाकरी*ी खांचनगरचब्र घटषा जांग्न ८णहे बिहनशक जहूनकांब कब्रिह नाखब्रां बांब्र मां । भांकদ্বীপীয় গ্রা.একপ্রকার বিলুপ্ত হইয়াছে বলিলেও অত্যুক্তি श्ा न! । लोकईौत्रैग्न जाँक्रश्नंभtणम्र cष बिtभशस् ७थपलिंड हहण, তাহার সহিত পারসিক অগ্নি-পূজকগণের পূজাঙ্গেয় সাপ্ত থাকায় এমন কেছ মনে কৰিবেন মা ঘে, ৰাম্বাই এদেশবাসী পারসিক ও শাকীপীগণ একই সম্প্রদায় । ৰোম্বাই প্রদেশের অখ্রিপূজকগণ জয়পুর-মভাবলী ও তাছাদের পূর্বপুরুষগণ शृीव्र जत्रम भङएक भूगणमानस्क्रिग्न जडाक्लार्इ छ।ब्राउ नगाहें★ यांtनम: । किरू ८नोग्र भाकरीनैशन अब्रभूखग्र বিরুদ্ধবাদী ছিলেন এবং বন্ধ সহজ বর্ষ পূর্বে ভারতে জাগমন করেন ৪। শাকদ্বীপের অতি প্রাচীম প্রখা উভয় সম্প্রদায়ে প্রচলিত থাকার উভয়কে এক ৰলিয়া মনে হয় शरः, किरु खेडङ्ग गस्थनात्र भएषा वह गूर्तकान श्रेडरे ८कान প্রকার সম্পর্ক নাই। छांहल *ांकईौनैङ्ग**ङ्ग कं★विछांद्र । আদিত্যের উপাসনা বৈদিকযুগ হইতে ভারতে প্রচলিত। কিন্তু শাকদ্বীপীয় ব্রাহ্মণাগমনের পূৰ্ব্বে স্বৰ্য্যপ্রতিম গঠিত হুইভ না বা এই দেবতার মূৰ্ত্তিৰিশেষের পূজা প্রচলিত ছিল না । মিত্রের সৃদ্ভিগঠন ও তৎপূজা-প্রচারই শাকদ্বীপৰ ব্ৰাহ্মণগণের প্রধান লক্ষ্য ছিল। তাৰাদের চেষ্টায় বহু সহস্ৰ বৰ্ষ পূৰ্ব্বে সমস্ত সভ্যজগতে মিত্রপূজা প্রচলিত হইয়াছিল। ভারতে যেখানে যত • s’k wsr witra fra Haug’s Essays on Parsis, p. 448-447 জষ্টব্য। † Haug’s Parsis, p. 158. tरशtनद्र नूरबारिठनन ‘भचब्र' नांप्न शांउ । प्रचद्रगन जानकहे जानGG DHBBBDD DDS DDDD DDBBBB BBD DD BBBS BBBB मूरब्रश्ठिबाण जिल७...इ अञ्चल विबाश् कवित्र प्ञ भ३ अक्ः भूक्ष्ब्राश्छियश्नं किछ कहा दृकहरे cन्प्लेरझक्रिश्न अधिकांग्रैौ बहन । C DBBBBS BBBBB C DDDDDD DDDD DD BBBB G DLDDDSDD DDSLS DD DD BBBB BB DDgTLL शश जा। नूशन कडीच् भाकरीकैश बचनग्लिश भाषाe छक करे धबार धंगिका थरिथ्छ। अबन कि, नश्व पर्व श्रृरीकात्र निलगिrिउe अिरै विक्ब१ भाश्शङ् । [ थrत्रग्रं अॉर्डौं★ शंठशन बंकनकष sपनि बड़ेच । ] र६बूखेिं अंछि♚छ हरेकtrछ, नमखऐ थ३ नोकौनै बांच+ গণের প্রচাখে প্ৰখৰ গুছিয়ে প্রবর্তৰে সম্পন্ন ইয়াছে। नूनखांध्ञ चाकरीनैच जचिनथरलब्रचावि छेनबिध्यन शहेcन७ "अरषत्र चडर्नड भाषण नायक शरन७ ब्रह भूर्लकाण शश्रफहे कॅशिंग्र! चांन प्रीणन कन्निद्रांहिरणब । ` नछयष्ठ: खैशिराब बांनरशङ्करे थहे शाम ‘नारूण' आरक् शाड शहेहा झिन । ५थमश्व एकांग्राङछ जर्कबहे श्रकिर्दीनैग्न बांचाहणूञ्चां चक्रमानिश्रटक “नांकण विज' दमित्र "क्लिन्न भिंग्रां शॉरकम । ५क जबर्द्र भकीनैद्रणष cक् कोब्राकङ्ग बह शान दिङ्घउ ७ भगर्नैौग्न हरेद्रांश्रिणम्, खकञांजण हऐरखरे डांशत्र चांछांज नाeब्रा दांछ । बचबांब८ण ४s* अशांtा णिक्खि छांद्वङ्,-~~ भद्रपौत्न cवज्ञा,ि त्राकशेप्ण निरु, कूभाषा अक्रष्टाच्ने, चांद्रकांनूमन्न क्वल, जांविड़ ७ bमधिरण aशविष्य, वर्धाभरनt* ধৰ্ম্মৰক্ত, পঞ্চালে শাস্ত্রী, লায়ম্বন্ত প্রদেশে শুল্কমুখ, গান্ধারে চিত্রপণ্ডিত, খ্রিস্থতে ভিখিধিং, মাষ্টঙ্কাচলে ( কামরূপে ) कक्र-रछक, क्रशांनरै &बाॉठिकै, वचरवtभ विषिकाञ्चरु, বজাটে ৰোগৰেজ, মেপালে দেৰপুজক, রাদেশে উপাধ্যায়, গয়ায় স্তন্ত্ৰধারক, কলিঙ্গে জঙ্গি এবং গৌড়দেশে আচাৰ্য্য স্নামে খ্যাত । গ্রীকরাঙ্গদূত লেগেস্থেলিঙ্গ পাটলিপুত্রে অঞ্চামৰঙ্গে এ অঞ্চলের পাৰ্ব্বত্যভূভাগে স্থৰ্য্যপূজা মেথিয়ছিলেন। প্রাচীন *णिठाएर७ °ीसग्रां षांश ८ष भूकानत्वंग्र गयद्र ८थाiठिशैौ भोकईौनैोग्र ताँचत्रणां★ बिंrभक् eवंषण हिंtगभ।। ॐअक्षांशगूळु মামক পালিগ্রন্থে দেখা যায় যে ৰুদ্ধদেব ঐ সকল ব্রাহ্মণनिरक निन कग्निरठराइम । अभिक नडब, uरे भांकईौनैौग्न BBBB BBBDD BBB BDDD DDDDD DBBBBS সেই জঙ্গই বৌদ্ধদিগের স্বত্রগ্রন্থে দৈবজ্ঞ ব্রাহ্মণগণের বিশেষ निको शृी श्छ। প্রথমে শাঙ্কয়াজগণ ভারতে আসিয়া বুদ্ধের মাহাত্মা लुमिब्र cशेकथाई गैौणिीएठ इऎब्राहिंtजन, फिरू ८कशहैं च श्रृं পিতৃপুরুষাঙ্গুটিত সুপ্রাচীম মিত্রপুঞ্জ পরিত্যাগ করিতে সাহসী হম মাই ; তাহাদের মুদ্রাসমূহে মিত্রপূজায় নিদর্শন রছিয়াছে। শঙ্করাজগণের মুত্রায় মিত্র মিহির মামে উৎকীর্ণ। এই মিত্রপুজায় তৎকালে একমাত্র শাকীপীয়
- Indian Antiqnary, 1888. p. 91.
- * भिजगूजकञ१‘भिहिब्र, ‘भिश्जिकूण, व भिट्रिब्रtणाय चनिद्राw जगा झिनभ । अथमल जग्रथूश-अठायनरीौ जन्मक *ांग्रनी नूrब्रादिकषाल‘निश्ब्रि' উপাধি ধায়ণ করিতেছেন, গুহায় পূৰ্ব্বপুরুষগণ মিহির উপাদক ছিলেন, *३ ॐणषि ठाशब्ररे निजर्नम । „ “ у '.
