পাতা:ব্রহ্মবোধিকা - দুর্গাদাস ঘোষ.pdf/৩

এই পাতাটির মুদ্রণ সংশোধন করা প্রয়োজন।

প্রণতি । <s-@。Qーミヌ ব্ৰহ্মন পবমাত্মন । ভগবন । তুমি আছ কি নাই, তুমি জ্ঞেয় কি অজ্ঞেয় ইত্যাদি বিচিকিৎসা লইয় জগতে কত দ্বান্দুবই আবিভাব হইয়াছে। কিন্তু এই চিবচলৎসংসাবান্ধিব অগণ্য ভীষণ-শোভন তবঙ্গোল্লাসেব মধ্যে, বাল্যাবধি মদীয় ক্ষুদ্র হৃদয় স্বীয় তন্ত্ৰীৰ অন্মু ঝঙ্কাবে যেন বলিয়া আসিতেছে যে তুমি আছ, আমায় ব্যাপ্ত কবিয়া আছ। কেবল আমায় কেন, বিশ্বমগুলি যাহা কিছু আছে, তাহা তোমাবই তাঙ্কাধাবে নিহিত, বিধৃত – “যস্তান্ত:স্থানি ভূতানি যেন সৰ্ব্বমিদং ততম্” । কিরূপে মানুষ তোমাব উপলব্ধিবিষয়ে যোগ্য হইতে পাবে তাহ কীৰ্ত্তন কবিয়া শ্রুতি বলিয়াছেন ঃ– “প্ৰণবোধমুঃ শবো হ্যাত্মা ব্রহ্ম তলক্ষ্যমুচ্যতে। তাপ্রমাঞ্জন বেদ্ধব্যং শববৎ তন্ময়োভবেৎ” ৷ অপিচ “শান্তে দান্ত উপবতস্তিতিক্ষুঃ সমাহিতে ভূত্ব আত্মন্তেব আত্মানং পশুতি ।