পাতা:ব্রাহ্মধর্ম্ম প্রতিপাদক শ্লোকসংগ্রহ (১৮৭৫).pdf/৩৬

( '২৯ ) ' न जातु काम: कामानामुपर्भोगेन शाम्यति । ' हविषा क्णवर्त्तेव भूय एवाभि वर्च ते ॥ ७७ ॥ - সন্ত: ৷ ২ ৷ ২৪ ৷ 'কাম্য রস্তুর উপভোগে কখন বাসনা নিবৃত্ত হয় না বরং আরও বৃদ্ধি হয়, ঘৃত সহকারে অগ্নি যেরূপ আরও বৰ্দ্ধিত হইয়া থাকে। इन्द्रियाणान्तु सर्व्वेषां यद्येकं चरतीन्द्रियम् । तेनास्य चरति प्रज्ञा दृतेः पात्राद्दिवीट्कम् ॥ ७८॥ मनुः ।। २ । १९ ।। সকল ইন্দ্রিয়ের মধ্যে যদি এক ইন্দ্রিয়েরও স্খলন হয়, তবে তাহাতেই লোকের বুদ্ধি ভ্রংশ হয় ; যেমন চৰ্ম্মময় পাত্রের এক মাত্র ছিদ্র দ্বারা সমুদয় জল নিঃস্বত হইয়া যায়। वशे छल्नेद्रियग्रामं संयग्य च मनस्तथा । सब्र्वान् संसाधये दृध्वानचिखन् योगतस्तनुम्॥७८ ॥ मलु: । २ | १०० ।। ধাৰ্ম্মিক ব্যক্তি ইন্দ্রিয়দিগকে বশীভূত ও মনকে সংযত রাখিয়া যোগবলে শরীরকে ক্ষীণ না করিয়া তাবৎ কন্ম সংসাধন করেন । परयश्नी तु या स्नौख्याट्सस्वडा च योनितः । तां बूवान् भवतीत्येवं सुभग भगिनीति च ॥८०॥ जशु: | २ । १२९ !