পাতা:ব্রাহ্মধর্ম্ম প্রতিপাদক শ্লোকসংগ্রহ (১৮৭৫).pdf/৮৭

( ァ・・) दुःखेष्वनुद्दिग्नमनाः सुखेषु विगतस्रुचः । वौतरागभयक्रोधः स्थितधौ मुनिरुच्यते ॥ २५०॥ गौता ।। २ । ५६ ।। দুঃখেতে যাহার চিত্ত উদ্বিগ্ন হয় না, মুখেতে যে নিম্পহ থাকে ও যাহার আসক্তি ভয় ক্রোধ বিদূরিত হইয়াছে, এরূপ সমাহিত ব্যক্তিকে মুন বলা যায়। यदा संहरते चायं कूर्ध्नोऽङ्गानीव स च श: । इन्द्रियाणीन्द्रियार्थेभ्यस्तस्य प्रज्ञा प्रतिष्ठिता॥२५१॥ औता | १ ॥ ५८ ॥ কূৰ্ম্ম যেরূপ স্বীয় অঙ্গ প্রত্যঙ্গ সম্যক, প্রকারে আকর্ষণ • করে, সেইরূপ যোগী ব্যক্তি যখন বিষয় হইতে ইন্দিয়দিগকে প্রত্যাহার করেন, তখন র্তাহার প্রজ্ঞা প্রতিষ্ঠিত হয় । शततोझपि कौन्त य ! पुरुषस्य विपश्चितः । इन्द्रियाणि प्रमाथीनि इरति प्रसभ' मनः ॥२५२॥ - गौता । ३ । ६० ।। হে কোন্তেয়! প্রবল ইন্দ্রিয়গণ মোক্ষে যত্নশীল বিবেকী পুরুষের মনও বল পূৰ্ব্বক হরণ করে । तानि सब्र्वाणि संयम्य युक्तः प्रासौत मत्परः । वशे यखन्द्रियाणि हि तख प्रज्ञा प्रतिष्ठिता॥२५३॥ बीता। २ । रं ! .