পাতা:হিতোপদেশঃ (লক্ষ্মীনারায়ণ ন্যায়ালঙ্কার).pdf/১৫১

९३४ ॥ झितिषेधः ॥ मन्थरेणेानां भद्रं छुग खाणतं खेचकृया उदकाव्याहारे नुभूयतं श्रुचाबखानेन वनमिदं समाधीक्रियतं चिचेाङ्गीमूले हुब्धक्षालितेोचं भवती शरणमागतः। भवद्भिः खच् स्खमिच्छामि । चिरखक्ोऽवट्त् मिश्च त्वं तावद्रनाभिः खच् भवता यत्नेन मिलितं । यतः । चै। रखं छ्तसुब्बन्धं तथा वंशक्रसागतं । रचित्तं यस्नॆभ्यश्च निश्वं ज्ञेयं चतुब्बैिधं ॥ तदचभवता खच्टइनिर्विशेषं खीयतंी । तच्छुबा ऋगः सानन्देीभूबा खेच्टाचारं कृबा पानीयं पीत्वा जलासन्नतरुच्छायायामुपविष्टः षष्च मन्थरणेीक् स्ख चुग एतस्झिद्भिज्जँने वने केन त्वं वालितः क्,दाचित् क् िप्राधाः सञ्चरन्ति । ऋगऐक्तं মঙ্গর কহিল হে মৃগ সুখেতে আইলে ইহা জিজ্ঞাসিয়া কহিল আপন ইচ্ছাতে জল ভূণাদি সাংরি করহ এ স্থানে অবস্থান করিয়া এই ৰমকে সস্বমিক করছ চিত্রাঙ্গ বলি তেছে আমি ব্যাধকতক ত্ৰাপিত হইয়াছি আপনকারদের শরণাগত হইলাম মাপনকারদিগের সহিত সখ্য ইচ্ছা করি তেছি । হিরণ্যক বলিল হে মিত্ৰ তুমি আমারদিগের সহিত অনেক কষ্টেতে মিলিয়াছ যেহেতুক মি চারি প্রকার হয় তাহা কহিয়াছেন ঔরস অর্থাৎ পুপ্রাদি আর কতসম্বন্ধ অর্থাৎ যাহার সহিত মিত্রত করা যায় পুরুষানুক্রমে মিত্র আর ব্যসনহইতে রক্ষিত এইহেতুক আপনি এখামে