পাতা:হিতোপদেশঃ (লক্ষ্মীনারায়ণ ন্যায়ালঙ্কার).pdf/২৮১

发展雄 ॥ नििषदॆुः ॥ चयरच ॥ एक भूभिपनि करेोति सचिवं राष्ले मणार्थ यदा तंमेोइच्छुवते भद सुचभराखखननिर्भिद्यते । ति इदयेतखंखतन्धखुधा खातंबई खुटिया ततः चष्टपतेः षाणान्तिकं द्रुञ्चति ॥’धन्यच ॥ विषदिग्धस्यभप्तस्य़दन्तख चलितखच। चधमान्धस्य च दुष्टखमूचादुद्द्रयं प्ठखीक्षिच॥ यः कुर्य्यात् चचिवृष्य * चियं तृझालने सति । सेान्धवज्जगतीपाखः सीडेत् खच्वारबैर्विना ॥बिशेषतश्व ॥ खदामाधान खाभ्यः खात्। सञ्चढूः सर्व एव हि । सिद्भानामयमादेशकटद्विचित्तवि कारिणी ॥ सर्वकाव्येषु खेच्छातः प्रवर्तते तदच प्रमा शं खामी ॥एतच जानाति । न सेरित पुरुषाखेोकेयेोन कामयते धियं। परस्य युवतीं रम्यं सादरं नेचतेच कः॥ অপর রাজা যখন এক মন্ত্রীকে রাজকর্যোভে প্রমাণ করেন उथन ৰোহপ্রযুক্ত অহঙ্কায় তাহাকে আশ্রয় করেৰ সেই মন্ত্ৰী অহঙ্কারেস্তে হয় ষে আলস্য ভাষাত্তে নিভির হয় সেই ৰিভিন্ন মন্ত্রির অন্তঃকর৭েত্ত্বে কর্তৃপ্ত কৱচ্ছে ৰাপ করে তদনম্ভৱ কৰ্তকরণেচ্ছাছেকুৰু সে অন্নাঙ্ক্য রাজার প্রাণকে নষ্ট কৱিণ্ডে ইচ্ছা করে । আর বিষাক্ত অন্ন ও চলিণ্ড দন্ত ও দুষ্ট স্বাক্ষাভ্য এই সকলের মূলোৎ পাটনই মূৰ । আর বে রাজা সম্পত্তিকে বন্ধিৱ শৰীৰ করে তাছাৰ ৰিপষ্ট হইলে পৰে গৈ ভূপত্তি মন্ধের শুল্য