পাতা:হিতোপদেশঃ (লক্ষ্মীনারায়ণ ন্যায়ালঙ্কার).pdf/৮৭

a স্থিলাইমঃ ॥ ' "فe\ एतस्येात्कृत्यमानख मंसिासृग्लिप्ताणि थखीनि मयावशष्यं प्राप्तव्यानि तानि वाजुहुल्येन भेोजनानि भवि श्यन्ति । ऋगरुं दृंज्ञि:वितॆ। नूतॆ सखे इिन्धि तावन्मम। बन्धनंसत्वरंचायख मंी। यतः। चापत्सु मिचंजानीयात् युद्देशूरवृणे शुचिं भार्थचतु विषुि यस्नेघुचवान्ध बान्॥ चपरच। उत्सवे यसनेचैव दुर्भिचे राष्ट्रवृिएवे । राजद्दरेि श्मशाने च यतिष्ठति स वाग्धवः ॥ जम्बुकः। पाशं बिलेीाक्य मुञ्जरचिन्तयत् दृढरुत:बद्यं वधः नूते व स्खे मृत्युनिग्नैितपाश्ास्तदद्य भर्तॄारकवारे कविमतान्। दन्तैः स्पृशान मिच यदि चिले नान्यथा मन्यसे तदा प्रभाते यत्त्वयाश्वत्थं तत्कर्त्तेयमिति। चनन्तरं स्काकः पदेषिकाले छ्गमनागतलवङ्ताक्य द्रुतश्रुतārऽन्विष्यन् । যখন এই মৃগের মNস ছেদন করিবে তখন রক্তেতে লিপ্ত মস্থি আমি অবশ্য পাইব তাহাতে বিলক্ষণৰূপে ভোজন হইবে । ছরিণ তাছাকে দেখিয়া অহা দি ত হইয়া বলি ভেছে সৰ্থে শৃগাল মমর বন্ধন ছেদন কর শীঘ আমার রক্ষা কর যেহেতুক মিত্রকে বিপত্তিতে আর শুরুকে যুদ্ধেতে মরশুটিকে ঋণতে মারনি ধন হইলে ভার্মাকে ও বর্তমানেতে বান্ধবকে জামিবেক এবং উৎসবেত্তে ও ব্যসনেতে ও ੇ ক্ষেত্তে ও দেশোপড়বেতে ও রাজদ্বরেতে ও শ্মশানেতে যে